Okul öncesi dönemde duygu koçluğunun sınıf yönetimine ve çocukların istenmeyen davranışlarına etkilerinin incelenmesi

Abstract

Araştırmada okul öncesi sınıfında öğretmenin duygu koçluğu yaklaşımı kullanılmasının sınıf yönetiminde kullandığı yöntemlere, tercih ettiği disiplin modeline ve çocukların istenmeyen davranışlarına etkilerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda nitel araştırma yöntemlerinden durum çalışması kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu 2021-2022 eğitim-öğretim yılında Bursa ilinde Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlı resmi bir anaokulunda görev yapmakta olan ve amaçlı örnekleme yolu ile seçilmiş gönüllü 2 öğretmen ve öğretmenlerin sınıflarında bulunan 48-60 ay aralığındaki toplam 42 çocuk oluşturmaktadır. Veri toplama araçları olarak araştırmacı tarafından hazırlanmış “Öğretmen Kişisel Bilgi Formu”, çocuklarda istenmeyen davranış durumlarını içeren senaryo örneklerinin de yer aldığı yarı yapılandırılmış “Görüşme Formu” ve öğretmenlerin sınıf yönetiminde istenmeyen davranışlara karşı tercih ettikleri disiplin modellerini anlamak adına araştırmacı tarafından geliştirilen “Sınıf Yönetiminde Tercih Edilen Disiplin Modellerini Belirleme Formu” kullanılmıştır. Bunun yanında öğretmenlerin ve çocukların sınıf içi davranışlarını derinlemesine inceleyebilmek adına “Gözlem” tekniği ile veri toplanmış ve notlar alınmıştır. Öğretmenler duygu koçluğu temelli eğitim almadan önceki ilk 2 hafta içinde ön görüşme ve gözlemler yapılmıştır. Eğitim sonrasındaki sekiz hafta boyunca “Çevrimiçi Görüşmeler” ile öğretmenlere mentörlük desteği sağlanmış ve sürece yönelik notlar tutulmuştur. İki haftalık aranın ardından son görüşme ve gözlemlerin yapıldığı çalışma toplam 14 hafta sürmüştür. Verilerin çözümlenmesinde hem içerik analizi hem de betimsel analizden faydalanılmıştır. Araştırmanın sonuçlarına göre okul öncesi sınıflarında duygu koçluğu yaklaşımını kullanmanın; çocukların istenmeyen davranışlarını azalttığı, öğretmenlerin çocukların duygularını reddetme davranışlarını azaltarak duygu farkındalığını artırdığı ve sınıf yönetimi becerileri ile tercih ettikleri disiplin modeline karşı olumlu etkileri olduğu görülmüştür. Bunun yanında verilen mentörlük desteğinin yaklaşımın uygulanmasını kolaylaştırdığı ve etkisini artırdığı düşünülmektedir.The aim of the study is to investigate the effects of employing the emotion coaching approach by teachers in the preschool classroom on the methods used for classroom management, the preferred discipline model, and the impact on children's unwanted behaviors. To achieve this aim, a qualitative research method of case study was utilized. The study group consisted of 2 volunteer teachers who were purposefully selected and were working at an official kindergarten affiliated with the Ministry of National Education in Bursa during the 2021-2022 academic year, as well as a total of 42 children aged between 48-60 months in the teachers' classrooms. The data collection tools included the researcher-developed "Teacher Personal Information Form" a semi-structured "Interview Form"containing scenario examples of undesirable behavior situations in children, and theresearcher-developed "Form for Determining Preferred Discipline Models in ClassroomManagement" to understand the discipline models preferred by teachers for addressing undesirable behaviors in classroom management. In addition, the "Observation" technique was used to deeply analyze the classroom behaviors of teachers and children, and notes were taken. Preliminary interviews and observations were conducted during the first two weeks before teachers received emotion coaching-based training. During the eight weeks following the training, mentorship support was provided to the teachers through "Online Meetings" and notes were kept about the process. After a 2-week break, final interviews and observations were conducted, and the study lasted a total of 14 weeks. Both content analysis and descriptive analysis were employed for data analysis. According to the results of the research, using the emotion coaching approach in preschool classrooms has been shown to reduce children's undesirable behaviors, decrease teachers' rejection of children's emotions, thereby enhancing emotional awareness, and positively impact classroom management skills and preferred discipline models. Additionally, it is believed that the provided mentoring support facilitated the implementation of the approach and enhanced its effectiveness.