Bir yonca çeşidi ( medicago satiua l. var.rimpous)'nde ekim sıklığı, sulama rejimi ve gübre uygulamalarının tohum verimi ve verim kriterlerine etkileri üzerinde araştırma

Abstract

Bu çalışma, 1981 yılında Erzurum'un sulanan koşullarında bölge için yeni bir yonca çeşidi (Medicago sativa L. var. Rimpous) ile yürütülmüştür. Çeşidin bölgeye çok iyi adapte olduğu anlaşılmıştır. Araştırmada, bitki sıklığı, sulama rejimi ve fosforlu gübre uygulamalarının tohum verimi ve verim kriterleri üzerindeki etkileri 1982. ve 1983 yıllarında dört tekrarlamalı üçlü şerit deneme planı ile gözden geçirilmiştir. Parseller 27, 54 ue 81 cm lik sıra aralıkları; toprak faydalı rutubeti % 0,30 ve 60 'a düştüğü zaman •yapılan sulamalar ile fosforun 0,5 ve 1 O kg/da 'lık dallarından oluşmuştur. Uygulanan faktörler deneme yıllarında yonca tohum verimini önemli ölçüde• etkileme eğilimi göstermiştir. Genellikle, geniş sıra aralıkları, sık sulama ve yüksek fosforlu gübre miktarları tohum verimini daha fazla aktarmışlardır. Ancak, sulamanın en etkili faktör olduğu belirlenmiştir. Ayrıca, bitki sıklığı, sulama rejimi ve gübreleme uygulamaları az ya da çok bakla sayısı/sap, tohum sayısı/bakla ue 1000-tane ağırlıklarını etkilenişlerdir. Yine, tohum verimi ile verim kriterleri arasında korelasyonlar saptanmıştır. Sonuç olarak, tohum üretim amacıyla Rimpous yonca çeşidinin Doğu Anadolu Bölge koşullarında 81 cm sıra arası mesafe ile ekilmesi, her seferinde 35 mm su olmak üzere yılda 7-8 kere sulanması ve dekara 1 O kg P2 0 5 verilmesi önerilebilir. Bununla beraber, kesin öneriler için benzer Çalışmaların yapılması da öneriye değer bulunmuştur.This study was established under irrigated conditions in Erzurum with a new alfalfa cultivar (Medicago satiua L., cultivar Rimpous) in 1981. This cultivar was found to be well-adapted to the region. The effects of plant densities; irrigation regimes and phosphorus appııcatıons on seed yield and yield components were examined in split plot experimental design with four replications during 1982 and 1983. Plots consisted of three row spacıngs of 27,54 and 81 cm three irrigation levels applied each year when available soil water decreased to 0,30 and 60 %; and there phosphorus levels of 0,5 and 10 kg/da P2 Os. In each of experimental years the seed yield tended to be sıgnıfıcantly affected by each treatment ted.Generally, wider row spacıngs, more frequent ırrıgations and higher rates of phosphorus application were resulted in the higher seed yields.However, it was determined that the number of ırrıgatıon was the most effective factor. In addition. plant densities, irrigation regimes and fertılızatıons all were found to be more or less effective on pod number system, seed numbers/pod and 1000-seed weights. Significant correlations were also found between seed yıeld and yıeld components. In conclusion it may be recommended that the cultıuar Rımpous of alfalfa must be grown for seed crop with 81 cm row spacing and irrigated 7-8 times with 35 mm water at each irrigation and supplied with 10 kg/da P2 Os annually. However, it may be beneficial to conduct the similar investigations for clear-cut recommendations.