Danışanın bağlanma stilleri, terapiste bağlanma, terapötik ittifak ve terapötik ittifakta müzakere arasındaki ilişkilerin danışan bakış açısından incelenmesi

Abstract

Bağlanma örüntülerinin psikoterapi ilişkisine yansımaları olduğu düşünülmektedir. Bu araştırma danışanlara ve terapi koşullarına ilişkin betimsel değişkenlerin incelenmesinin yanı sıra danışanların genel bağlanma stilleri, terapistlerine bağlanmaları, terapötik ittifak ve terapötik ittifakta müzakere değişkenleri arasındaki ilişkileri inceleyen bir model geliştirmeyi amaçlamaktadır. Katılımcılar araştırmaya katıldıkları sırada bir terapi sürecine devam eden 215danışandan oluşmaktadır. Veriler internet üzerinden Kişisel Bilgiler Formu, Terapötik İttifak Ölçeği – Kısa Formu, Terapötik İttifakta Müzakere Ölçeği, Danışanın Terapiste Bağlanma Ölçeği ve Yakın İlişkilerde Yaşantılar Envanteri – İlişki Yapıları ölçme araçları kullanılarak toplanmıştır. Önerilen hipotetik yapısal modele model kırpma uygulanarak elde edilen nihai yapısal model iyi uyum göstermiştir (χ² (126, N = 215) = 230.632, p < .001; CFI = 0.954; TLI= 0.944; SRMR = 0.052; RMSEA = 0.062). Araştırmanın kritik bulgularından ilki genel kaçıngan bağlanma ve genel kaygılı bağlanmanın terapi sürecinde farklı karakteristik özelliklere sahip olmasıdır. Genel kaygılı bağlanma, terapiste kaçıngan-korkulu bağlanmayla olumlu ve düşük düzeyde ilişkiliyken genel kaçıngan bağlanma herhangi bir terapiste bağlanma alt boyutuyla ilişkili değildir. Bu farklılaşma kaçıngan ve kaygılı bağlanan bireylerin terapide farklı davranış örüntülerinde bulunduklarını gösterebilir. Bir diğer kritik bulgu terapiste bağlanma alt boyutlarından kaçıngan-korkulu bağlanmanın terapötik ittifakta müzakere ile yüksek düzeyde olumsuz ilişkili, güvenli bağlanmanın ise terapötik ittifak ile yüksek düzeyde olumlu ilişkili olmasıdır. Terapiste kaçıngan-korkulu bağlanan danışanlar için müzakerenin daha önemli, güvenli bağlanan danışanlar için işbirliğinin daha önemli olduğu düşünülebilir. Terapistlerin danışanların bağlanma stillerine duyarlı olmaları, kurdukları ilişkilerde danışanın bağlanma stillerini dikkate alarak çalışmaları önerilmiştir.

Attachment patterns are thought to have reflections on the psychotherapy relationship. In addition to examining descriptive variables related to clients and therapy conditions, this research aims to develop a model among variables that clients’ general attachment styles, attachment to their therapists, therapeutic alliance, and alliance negotiation. Participants consisted of 215 clients who were continuing a therapy process at the time they participated in the research. Data were collected online using Personal Information Form, Working Alliance Inventory – Short Form, Alliance Negotiation Scale, Client Attachment to Therapist Scale, and Experiences in Close Relationships Scale – Relationship Structures. The final structural model obtained by applying model trimming to the proposed hypothetical structural model showed good fit (χ² (126, N = 215) = 230.632, p < .001; CFI = 0.954; TLI = 0.944; SRMR = 0.052; RMSEA = 0.062). The first critical finding of the research is that general avoidant attachment and general anxious attachment have different characteristics during the therapy process. While general anxious attachment is positively and lowly associated with avoidant-fearful attachment to the therapist, general avoidant attachment is not associated with any attachment to therapist subscale. This differentiation may indicate that individuals with avoidant and anxious attachment exhibit different behavioral patterns in therapy. Another critical finding is that avoidant-fearful attachment, one of the subscales of attachment to the therapist, is highly negatively associated with alliance negotiation, while secure attachment is highly positively related to the therapeutic alliance. It can be thought that negotiation is more important for clients with an avoidant-fearful attachment to the therapist, and collaboration is more important for clients with a secure attachment. It is recommended that therapists be sensitive to the attachment styles of their clients and work by taking the client's attachment styles into account in the relationships they establish.