Okul öncesi eğitim ortamında Reggio Emilia: Ana/baba öğretmen ve çocukların bakışaçısıyla pedagojik dokümantasyon uygulamalarının geliştirilmesi

Abstract

Bu araştırmada, Reggio Emilia temelli pedagojik dokümantasyon yönteminin seçilen anaokulunda öğrenme ve öğretme süreçlerine etkisinin öğretmen, anne/baba ve çocuk bakış açısına göre incelenmesi amaçlanmıştır. Nitel araştırma yöntemlerinden eylem araştırması deseninde yürütülen bu araştırma Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti Milli Eğitim ve Kültür Bakanlığı’na bağlı Gazimağusa ilçesinde yer alan bir devlet anaokulunda gerçekleştirilmiştir. Araştırma 2018-2019 eğitim ve öğretim yılı Bahar döneminde 6 Mayıs–31 Temmuz 2019 tarihleri arasında haftanın 2 günü araştırmacının uygulama okulunda bulunması ile toplam 3 ay sürmüştür. Çalışma grubu, 4 yaş sınıfında eğitim gören 17 çocuk, 2 okul öncesi öğretmeni ve 17 anne/babadan oluşmaktadır. Araştırma, katılımcıların gönüllülük esasına bağlı kalınarak yürütülmüştür. Araştırma kapsamında 6 farklı etkinlik uygulanmış ve veriler yansıtıcı günlük, öğretmen görüşmeleri, anne/baba görüşmeleri yolu ile toplanmıştır. Elde edilen verilere araştırmacılar tarafından paralel kodlama yapılarak içerik analizi uygulanmıştır. Verilerin geçerlik güvenirlik hesaplaması Miles ve Huberman’ın (1994) güvenirlik formülü ile yapılmıştır. Araştırma sonucunda elde edilen bulgular, araştırmanın öğretmenler ve anne/babalarda pedagojik dokümantasyon yöntemine ilişkin farkındalık oluşturma amacının gerçekleştiği sonucunu göstermiştir. Pedagojik dokümantasyon yönteminin okul-aile etkileşimini arttırdığı, anne/babaların çocuklarının gelişimleri ve öğrenme yaşantıları hakkında pedagojik dokümantasyon yöntemi yolu ile detaylı bilgi sahibi olmaya başladıkları sonucuna ulaşılmıştır.The aim of this study was to thoroughly investigate the effect of the Reggio Emilia-based pedagogical documentation method on teaching and learning processes from the perspective of teachers, parents and children at a kindergarten. Action research design was used. The research was carried out in a public kindergarten affiliated with the Ministry of National Education and Culture in the Famagusta district of the Turkish Republic of Northern Cyprus. The research lasted for 3 months. The working group of this study consisted of 17 preschool children aged four, two preschool teachers and 17 parents. Six different activities were applied, and the data were collected through reflective journals, teacher interviews and parent interviews. The data collected were then cross coded by the researcher and supervisor and analyzed using content analysis. The validity and reliability of the coding were calculated. Close examination and analysis of the findings revealed that the aim of raising awareness among teachers and parents about the pedagogical documentation method, had been achieved successfully. Moreover, the children’s learning had been made visible and children had successfully taken an active role in the learning processes. Therefore, it was concluded that the pedagogical documentation method clearly increased school-family interaction and that parents had access to detailed information about their children’s development and learning experiences.