Yabancı kaynak kavramı ve Türki̇ye'ni̇n gereksi̇ni̇mi̇

Abstract

İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra geniş ve yaygın bir biçimde oluşan sosyo-politik bilinçlenme, azgelişmişliğin olumsuz koşulları içerisinde bulunan tüm yoksul ülkeleri, müşterek ve toplumsal bir devinime sürüklemiştir: Ekonomik kalkınma çabası! .. Bu çabanın, süreklilik kazanarak günümüze dek geldiği; birtakım büyük, yadsınmaz, somut ve olumlu sonuçlan sergilediği bir gerçektir. Ama ne var ki, azgelişmiş ülkelerin büyük bir umutla başlattıkları bu sürekli ve doğurgan atılım devinimi, 1973 Arap-İsrail savaşından sonra ortaya çıkan ve olumsuz etkisi bütün ülkelerde duyulan petrol bunalımından sonra, durmuş veya en azından durma noktasına gelmiş bulunmaktadır. Çünkü, anılan bunalımdan sonra, petrol üreticisi olmayan ülkelerin büyük çoğunluğunun dış ilişkileri, alışılmış seyirlerini değiştirerek, olumsuz yöndeki sapmayla her yıl giderek artan bir dış ödeme açığıyla alnaç alnacak kalmışlardır. Evrensel nitelikteki bu bunalımdan, ileri ülkeler, gelişmişliğin verdiği yaygın gönenç ve ellerindeki geniş birikimlerden ötürü, derin ve duyarlı bir biçimde etkilenmemişlerdir. Salt, çoklarının büyüme ve dev adımlarla <<zirveye çıkma>> tempoları aksamıştır. Zaten bulundukları düzeye, daha alt bir aşamadan gelen gelişmiş uluslar, yönetici makamlarca alınan bazı kayıtlayıcı önlemlerle gönençlerinin sınırlandırılmaları alnacında, fazla bir tepki göstermemişler; alınan her türlü politik ve teknik kararlan benimsemişlerdir. Fakat, genellikle petrol bunalımının belirlediği bu değişimsel ekonomik olgu, petrol üreticisi durumunda bulunmayan gelişme yolundaki ülkelerde, geniş ve derin etkiler yaratmış, sözkonusu ülkelerin yabancı kaynak gereksinimlerini bir kat daha arttırmıştır.