An examination of anxiety levels among families of children aged 0-6 with special needs during the COVID-19 pandemic

Abstract

The purpose of this study is to investigate the state and trait anxiety levels of families with children aged 0–6 who have special needs during the COVID-19 pandemic, as well as the relationship between these anxiety levels and various demographic and situational factors. Families in the Turkish province of Ankara with children aged 0–6 with special needs make up the study population. The Demographic Information Collection Form and the State-Trait Anxiety Inventory were applied online to 101 parents. The study employed a relational screening model, and the data obtained from 101 participants were analyzed using correlation, t-tests, ANOVA, and Kruskal-Wallis tests. Parents' state and trait anxiety levels were revealed to be positively correlated by the study. However, when the means of these two variables were compared using a paired samples t-test, no statistically significant difference was found. When comparing mothers and fathers, it was determined that women had significantly greater anxiety levels than fathers. Furthermore, it was determined that the anxiety levels of families increased as the age of their children with special needs decreased. Despite the lack of significant relationships with other variables, job status during the pandemic was found to have a significant impact on anxiety levels.

Bu araştırmada Covid-19 Pandemisi sürecinde 0-6 yaş arasında özel gereksinimli çocuğu olan ailelerin durumluk ve sürekli kaygı düzeylerinin, ebeveynlerin durumluk ve sürekli kaygı düzeyleri arasındaki ilişkinin, kaygı düzeyinin demografik değişkenlerle ilişkisini, pandemi döneminde çalışma, Covid-19 geçirme, özel gereksinimli çocuklarını dışarı çıkarma durumlarıyla ilişkisini incelemek amaçlanmıştır. Araştırmanın örneklemini, Ankara ilinde bulunan 0-6 yaş arasındaki özel gereksinimli çocukların aileleri oluşturmaktadır. Bu araştırmada, 101 ebeveyne Demografik Bilgi Toplama Formu, Durumluk Sürekli Kaygı Envanteri çevrimiçi olarak uygulanmıştır. Araştırmanın yöntemi ilişkisel tarama modelidir. 101 katılımcıdan elde edilen veri ile korelasyon, t testi, ANOVA ve Kruskal Wallis analizleri yapılmıştır. Çalışma sonucunda ebeveynlerin durumluk ve sürekli kaygı puanları arasında pozitif ve anlamlı bir korelasyon tespit edilmiştir. Ancak, bu iki değişkenin ortalamaları karşılaştırıldığında (bağımlı örneklem t-testi ile), aralarında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmamıştır. Ebeveynler arası karşılaştırma yapıldığında ise annelerin kaygı puanları babalara göre anlamlı şekilde yüksek bulunmuştur. Ayrıca özel gereksinimli çocukların yaşı küçüldükçe ailelerin kaygı seviyelerinin arttığı saptanmıştır. Pandemi döneminde çalışma durumunun kaygı düzeyinde etkili olduğu saptanırken diğer değişkenler ilişkisiz bulunmuştur. Araştırma bulgularına bakıldığında ilgili literatür ile paralel bulguların olduğu görülmektedir.