Viyola eğitiminde zihinsel tekrar stratejilerinin ezber çalma başarısına etkisi

Abstract

Bu araştırmanın amacı, viyola eğitiminde zihinsel tekrar stratejilerinin ezber çalma başarısına etkisini incelemektir. Ezberleme, bir müzik eserinin içselleştirilmesi ve yorumlanması açısından önemli bir beceridir. Ancak yaylı çalgı öğrencileri için ezber süreci, aynı anda birden fazla becerinin (el-göz koordinasyonu, müzikal ifade, teknik uygulama vb.) kullanılmasını gerektirdiğinden zorlayıcı olabilir. Bu bağlamda zihinsel tekrar stratejilerinin bu sürece katkısını ortaya koymak amacıyla karma yöntemli bir araştırma deseni benimsenmiştir. Nicel veriler tek denekli araştırma desenlerinden çoklu başlangıç düzeyi modeli ile toplanmıştır. Çalışmaya üç gönüllü viyola öğrencisi katılmıştır. Her öğrenciyle “zihinsel çalma”, “işitme destekli zihinsel çalma”, “zihinsel görme” olmak üzere üç farklı zihinsel tekrar stratejisi uygulanmıştır. Öğrencilerin her bir oturumda notaya bakmadan çalabildikleri ölçü sayısı belirlenerek puanlanmıştır. Elde edilen veriler, görsel analiz yöntemiyle incelenmiş, bulgular Tau-U istatistiği ile desteklenmiş; düzey değişimi, eğilim, kararlılık ve örtüşme gibi kriterlere göre yorumlanmıştır. Araştırmanın nitel boyutunda ise uygulama sonunda öğrencilerle yarı yapılandırılmış görüşmeler yapılmıştır. Veriler içerik analizi yoluyla çözümlenmiştir. Araştırma sonuçları, zihinsel tekrar stratejilerinin viyola öğrencilerinin ezber çalma performansını genel olarak olumlu yönde etkilediğini göstermektedir. Ancak uygulanan üç strateji arasında belirgin bir üstünlük gözlenmemiştir. Hem nicel veriler hem de öğrenci görüşleri, stratejilerin etkisinin bireysel farklılıklara bağlı olarak değiştiğini ortaya koymuştur. Her bir öğrenci farklı stratejilerden daha fazla fayda sağladığını belirtmiş; zihinsel çalma, işitme destekli zihinsel çalma ve zihinsel görme stratejilerinin her birinin çeşitli yönlerden katkı sunduğu ifade edilmiştir. Bu bulgular, ezber sürecinde kişisel öğrenme stillerinin önemli bir rol oynadığını göstermekte ve zihinsel tekrar stratejilerinin viyola eğitiminde esnek biçimde kullanılabilecek yararlı araçlar olduğunu ortaya koymaktadır.

The aim of this study is to examine the effect of mental rehearsal strategies on memorization performance in viola education. Memorization is a critical skill for internalizing and interpreting a musical work. However, for string instrument students, the memorization process can be challenging, as it requires the simultaneous use of multiple skills such as hand-eye coordination, musical expression, and technical execution. In this context, a mixed-method research design was adopted to explore the contribution of mental rehearsal strategies to this process. Quantitative data were collected using a multiple baseline design, one of the singlesubject research models. Three volunteer viola students participated in the study. Each student practiced three different mental rehearsal strategies: “mental performance and auditory imagery,” “mental performance only,” and “mental visualization.” In each session, the number of measures played from memory (without looking at the score) was determined and scored using a rubric. The data were analyzed using visual analysis techniques, and the findings were supported by Tau-U statistics; level change, trend, stability, and overlap criteria were considered in the interpretation. In the qualitative dimension of the study, a focus group interview was conducted with the participants at the end of the implementation. The data were analyzed through content analysis. Results showed that mental rehearsal strategies generally had a positive impact on the students’ memorization performance. However, no single strategy was found to be clearly superior. Both quantitative results and student feedback revealed that the effectiveness of each strategy varied depending on individual differences. Each student benefited more from different strategies and reported unique contributions from each. These findings suggest that mental rehearsal strategies can serve as flexible and beneficial tools in viola instruction, especially when adapted to students’ individual learning preferences.