İlkokul ve ortaokul öğretmenleri için uygulanmakta olan hizmet içi eğitim programlarının değerlendirilmesi

Abstract

Bu çalışma, ilkokul ve ortaokul öğretmenlerine yönelik hizmet içi eğitim programlarını değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Araştırma, bu programların öğretmenlerin mesleki gelişimlerine katkılarını, ihtiyaç belirleme süreçlerini, uygulama koşullarını ve eğitim modellerine yönelik algılarını incelemeye odaklanmıştır. Çalışmada, nicel ve nitel yöntemlerin birlikte kullanıldığı bir karma yöntem deseni benimsenmiştir. Araştırmanın nicel verileri, 545 öğretmenden ölçek yoluyla toplanmış, nitel veriler ise 20 öğretmenle yapılan yarı yapılandırılmış görüşmelerden elde edilmiştir. Nicel bulgular, öğretmenlerin hizmet içi eğitim programlarına yönelik genel değerlendirme puanlarının teorik orta değerin altında kaldığını göstermiştir. Öğretmenler, ihtiyaç belirleme süreçlerinin yetersiz olduğunu, programların zamanlama ve içerik açısından etkili planlanmadığını ve eğitimcilerin yeterliklerinin sınırlı olduğunu ifade etmiştir. Nitel bulgular, öğretmenlerin hizmet içi eğitim programlarının mesleki bilgi, pedagojik gelişim ve teknoloji kullanımına katkı sağlamadığını düşündüğünü ortaya koymuştur. Yüz yüze ve çevrimiçi eğitimler arasındaki farklara ilişkin görüşlerde ise çevrimiçi eğitimlerin erişilebilirlik açısından avantaj sağladığı, ancak yüz yüze eğitimlerin etkileşim ve uygulama açısından daha etkili olduğu belirtilmiştir. Sonuçlar, hizmet içi eğitim programlarının öğretmenlerin ihtiyaçlarına daha fazla odaklanması ve eğitimcilerin uzmanlıklarının geliştirilmesi gerektiğini göstermektedir. Programların, öğretmenlerin mesleki gelişimlerini destekleyecek şekilde planlanması ve uygulanması önerilmektedir. Bu doğrultuda, öğretmenlerin ihtiyaçlarının belirlenmesi, eğitimcilerin alan uzmanlığına önem verilmesi ve çevrimiçi ile yüz yüze eğitimlerin dengeli bir şekilde kullanılması gerektiği vurgulanmaktadır.

This study aims to evaluate in-service training programs designed for primary and middle school teachers. The research focuses on examining these programs' contributions to teachers' professional development, the processes of identifying training needs, implementation conditions, and perceptions of training models. A mixed-methods design was adopted, integrating both quantitative and qualitative approaches. Quantitative data were collected from 545 teachers through a scale, while qualitative data were obtained from semi-structured interviews conducted with 20 teachers. Quantitative findings revealed that teachers' overall evaluation scores for the in-service training programs were below the theoretical mid-point. Teachers indicated that the processes for identifying needs were inadequate, the programs were poorly planned in terms of timing and content, and the trainers' competencies were limited. Qualitative findings highlighted that teachers perceived in-service training programs as lacking in contributions to professional knowledge, pedagogical development, and technology use. Regarding the differences between face-to-face and online training, teachers noted that online programs offered advantages in accessibility, whereas face-to-face training was considered more effective in terms of interaction and practical application. The results suggest that in-service training programs should focus more on addressing teachers' needs and enhancing the expertise of trainers. It is recommended that the programs be designed and implemented to better support teachers' professional development. Accordingly, the study emphasizes the importance of identifying teachers' needs, prioritizing the merit of trainers, and achieving a balanced use of online and face-to-face training models.