İstanbul’daki protestan kiliseler

Abstract

Osmanlı “millet sistemi”, XIX. yüzyılın ikinci yarısından itibaren ortaya çıkan yeni düzenlemenin adı ise de, klâsik anlamıyla birçok etnik ve dinî grubun kendi farklılıklarıyla özgürce bir arada ve barış içinde yaşadığı bir yönetim tarzını ifade eder. Bu yönetimde gayrimüslimlere tanınan din hürriyeti ve gösterilen hoşgörü ,yerli yabancı sağduyu sahibi herkesin kabul ettiği bir realitedir. Osmanlı Devleti’nde gayrimüslimlerin yönetimine ilişkin esaslar temelde İslam Hukuku’nun ilgili hükümleriyle belirlenmiştir ki,buna, özel olarak “zimmî hukuku”adı verilir. Herhangi bir yetersizlik durumunda sorunların çözümü için örfî hukuk devreye sokulmuştur. Zimmî hukukunun özü ise Hz. Peygamber’in yaptığı anlaşmalarda mevcuttur.