Spor eğitim modeli ile yapılan futbol antrenmanlarının takım birlikteliğine etkisi

Abstract

Bu araştırma, spor eğitim modeli (SEM) ile yapılan takım antrenmanlarının genç futbolcuların takımlar birlikteliği üzerindeki etkilerini inceleyen ön test son test deney ve kontrol gruplu bir deneysel çalışmadır. Bu deneysel çalışmada katılımcılar; spor eğitim modeliyle yapılan futbol antrenmanlarının 14 yaş grubu futbol okulu öğrencilerinin takım birlikteliği üzerindeki etkisini incelemiştir. Araştırmanın başında öğrencilere "Takım Birlikteliği Envanteri" ile ön test uygulanmış ve sonuçlar dört haftalık eğitim programının sonunda yapılarak son test ile karşılaştırılmıştır. Program, haftada 5 gün, her gün 90 dakikalık antrenmanlar şeklinde toplam 30 saat sürmüştür. İlk hafta, spor eğitim modelinin tanıtılması ve temel futbol eğitimi verilmiştir. İkinci hafta, öğrenciler gruplara ayrılarak oyuncu, hakem, sağlık görevlisi, antrenör gibi roller üstlenmiş ve eğitimlerine bu çerçevede devam etmişlerdir. Üçüncü hafta, takımlar arası turnuva maçları düzenlenerek takım içi uyum ve stratejik becerilerin geliştirilmesi sağlanmıştır. Araştırma sonunda, spor eğitim modelinin takım birlikteliği üzerindeki etkisini değerlendirmek amacıyla ön test ve son test sonuçları karşılaştırılmıştır. Deney grubunda yapılan analizler, takım uyumu ve sosyal etkileşimde anlamlı düzeyde iyileşme olduğunu göstermiştir. Özellikle performans hedeflerine ulaşma ve takım içi sorumluluk paylaşımında belirgin ilerlemeler kaydedilmiştir. Kontrol grubunda ise anlamlı bir gelişme gözlemlenmemiştir. Literatürle karşılaştırıldığında, Spor Eğitim Modeli'nin (SEM) takım birlikteliğini güçlendirdiği ve grup içi sosyal dinamiklere olumlu katkı sağladığı sonucuna ulaşılmıştır. Bu bulgular, SEM'in takım sporlarında bireysel ve grup düzeyinde etkili bir model olduğunu ortaya koymaktadır.

Thms research ms an expermmental study wmth pretest, posttest, expermmental and control groups that exammnes the effects of team tramnmng wmth the sports educatmon model (SEM) on the team unmty of young football players. Partmcmpants mn thms expermmental study; exammned the effect of football tramnmng carrmed out wmth the sports educatmon model on the team unmty of 14-year-old football school students. At the begmnnmng of the research, a pre-test was applmed to the students wmth the "Team Cohesmveness Inventory" and the results were compared wmth the post-test at the end of the four-week tramnmng program. The program lasted a total of 30 hours, 5 days a week, wmth 90-mmnute tramnmngs every day. In the fmrst week, the sports educatmon model was mntroduced and basmc football tramnmng was gmven. In the second week, the students were dmvmded mnto groups and assumed roles such as players, referees, health workers, and coaches, and contmnued themr tramnmng wmthmn thms framework. In the thmrd week, tournament matches were organmzed between the teams, and the development of team harmony and strategmc skmlls was ensured. At the end of the research, the pre-test and post-test results were compared mn order to evaluate the effect of the sports educatmon model on team unmty. Analyzes performed mn the expermmental group showed that there was a smgnmfmcant mmprovement mn team cohesmon and socmal mnteractmon. Smgnmfmcant progress has been made, especmally mn achmevmng performance targets and sharmng responsmbmlmtmes wmthmn the team. No smgnmfmcant mmprovement was observed mn the control group. When compared wmth the lmterature, mt was concluded that the Sports Educatmon Model (SEM) strengthens team unmty and contrmbutes posmtmvely to mntra-group socmal dynammcs. These fmndmngs reveal that SEM ms an effectmve model mn team sports at the mndmvmdual and group levels.