Brentano’da Wahrheit kavramı

Abstract

Felsefenin temel kavramlarını irdelediği çalışmalarına hep Aristoteles’in konu hakkındaki düşüncelerini aktararak başlayan Brentano Wahrheit kavramını incelediği eserlerine de hep Aristoteles’in ἀλήθεια kavramını tartışarak başlamıştır. Öte yandan, Brentano’nun Aristoteles’in ἀλήθεια kavramı üzerine yorumları zaman içinde değişip farklı bir kimliğe bürünmüş, erken dönem ve geç dönem Brentano Aristoteles’in Metafizik IX.10’daki sözlerini bambaşka bakış açılarıyla yorumlamıştır. Hem erken dönem hem de geç dönem Brentano’nun Metafizik IX.10 üzerine yorumlarında benzer hatalara düşüldüğünü göstermeyi hedefleyen bu çalışmada Brentano’nun hiçbir zaman Aristoteles’in söz konusu pasajlardaki temel derdini anlayamadığı, Aristoteles felsefesi bağlamında “basitlerin” ya da “bölünemeyenlerin” düşünülmesinin (ἡ τῶν ἀδιαιρέτων νόησις) bir nelik araştırması olduğunu göremediği savunulmuştur.

As Brentano’s various works on the basic concepts of philosophy always feature an analysis of their Aristotelian counterparts, it is typical for his works on truth to involve a detailed exposition of Aristotle’s concept of ἀλήθεια. Because the early and the late Brentano approach the text of Metaphysics IX.10 from very different perspectives, however, Brentano’s interpretation of Aristotle’s concept of ἀλήθεια can be said to have developed in the course of his life. In this paper, I try to show that the early and the late Brentano are likewise mistaken in their interpretation of Aristotle and that neither is able to demonstrate an awareness of the philosophical import of Metaphysics IX.10, in which text Aristotle’s main point is that the thinking of “simples” or “indivisibles” (ἡ τῶν ἀδιαιρέτων νόησις) concerns none other than the intuition of essences.