Geçici koruma altındaki Suriyeli öğrencilerin konuşmalarında söylem belirleyicileri kullanma durumları

Abstract

Bu araştırmanın amacı, ilkokulda öğrenim gören geçici koruma altındaki Suriye uyruklu öğrencilerin konuşma becerilerine odaklanarak onların konuşmalarında kullandıkları söylem belirleyicileri tespit etmek ve bunların yabancılara Türkçe öğretiminde kullanılmasının önemine dikkat çekmektir. Araştırmada Bursa ilin Osmangazi ilçesindeki Sönmez İlkokulunda, 3. ve 4. sınıfta öğrenim gören 47 öğrencinin farklı konularda yaptığı konuşmalarda geçen söylem belirleyicileri tespit edilip işlevlerine göre sınıflandırılmış, öğrencilerin söylem belirleyicileri kullanma durumları yorumlanıp değerlendirilmiştir. Araştırma sonuçlarına göre Suriye uyruklu öğrencilerin konuşmalarında 20 farklı söylem belirleyici türü kullandıkları tespit edilmiştir. Söylem belirleyicilerin kullanım sayısının cinsiyete göre dağılımı incelendiğinde, kız öğrencilerin 947 (%51,2), erkek öğrencilerin 686 (%48,8) söylem belirleyici kullandığı tespit edilmiştir. Uyum sınıfına giden öğrencilerin 521 (%31,9), uyum sınıfına gitmeyen öğrencilerin 1.112 (%68,1) söylem belirleyici kullandığı saptanmıştır. Suriye uyruklu öğrencilerin konuşmalarında söylem belirleyicilerin 57 farklı işlevi tespit edilmiştir. Aynı zamanda veriler çeşitli alt başlıklara göre değerlendirilerek detaylandırılmıştır. Araştırmanın Suriye uyruklu öğrencilerin ve yabancı dil olarak Türkçe öğrenen öğrencilerin Türkçe konuşma etkinliklerinin değerlendirilmesine katkı sağlayacağı düşünülmektedir.

The aim of this study is to identify the discourse markers used by Syrian students under temporary protection who are enrolled in primary school, with a focus on their speaking skills, and to emphasize the importance of using these markers in teaching Turkish as a foreign language. In the study, discourse markers used in the speeches of 47 students from 3rd and 4th grades at Sönmez Primary School, located in the Osmangazi district of Bursa, were identified and classified according to their functions. The use of discourse markers by the students was then interpreted and evaluated. According to the results of the study, it was determined that the Syrian students used 20 different types of discourse markers in their speeches. When the frequency of discourse marker use was analyzed based on gender, it was found that female students used 947 (51.2%) and male students used 686 (48.8%) discourse markers. It was also found that students who attended adaptation (integration) classes used 521 (31.9%) discourse markers, whereas those who did not attend such classes used 1,112 (68.1%) discourse markers. In total, 57 different functions of discourse markers were identified in the students' speeches. Furthermore, the data were analyzed in detail under various subcategories. This study is expected to contribute to the evaluation of Turkish speaking activities of Syrian students and of learners who study Turkish as a foreign language.