Teaching of speech acts through task-supported language teaching: Enhancing communicative competence of university preparatory students learning English as a foreign language

Abstract

Bu çalışma görev destekli edimbilimsel öğretimin yabancı dil olarak İngilizce öğrenen A2 düzeydeki Türk öğrencilerinin üzerindeki etkisini incelemeyi amaçlamıştır. Çalışma özellikle istek, öneri ve red gibi üç söz eylem üzerine odaklanarak görev destekli edimbilimsel öğretimin öğrencilerin iletişimsel yeterliliklerini geliştirip geliştiremeyeceğini belirlemeye çalışmıştır. Buna ek olarak, katılımcıların dilsel tercihlerini ve bağlamsal değişkenlere verdikleri yanıtları incelemiştir. Araştırmada karma yöntemli yarı deneysel bir desen kullanılmıştır. Çalışmanın katılımcılarını bir Türk üniversitesinin A2 düzeyindeki hazırlık sınıflarından oluşmaktadır. Deney grubu (n=21) görev destekli edimbilimsel öğretim alırken, kontrol grubu (n=21) standart İngilizce müfredatını takip etmiştir. Nicel veriler kurum tarafından hazırlanan İngilizce sınavları aracılığıyla, nitel veriler ise ön test ve son test olarak uygulanan sekiz söylem tamamlama görevi ile toplanmıştır. Nicel veriler JASP kullanılarak tanımlayıcı istatistikler, ttestler, Mann-Whitney U ve Wilcoxon testleri ile analiz edilmiştir. Nitel veriler ise, MAXQDA24 kullanılarak literatürde bulunan söz eylem taksonomileri ve Edimbilimsel Değerlendirme Ölçeği kullanılarak içerik analizi yoluyla değerlendirilmiştir. Çalışmanın bulguları deney grubunun hem dil yeterlilik hem de edimbilimsel yeterlilik açısından kontrol grubundan daha iyi performans sergilediğini ortaya koymuştur. Ancak, verilen eğitimin öğrencilerin genel İngilizce performansları üzerindeki etkisi sınırlı kalmıştır. Öğrencilerin dilsel tercihlerinin genel olarak benzer olduğu görülmüş ancak deney grubunun daha çeşitli nezaket ve yumuşatma stratejisi kullandığını belirlenmiştir. Üstelik deney grubu bağlamsal değişkenleri anlama konusunda daha yüksek başarı göstermiştir. Bu bulgular daha düşük dil yeterliliğine sahip olan öğrencilerinde görev destekli edimbilimsel öğretimden fayda sağlayabileceğini göstermektedir.

This study aimed to explore the impact of task-supported pragmatic instruction on A2 level Turkish EFL (English as a Foreign Language) learners. It attempted to determine whether tasksupported pragmatic instruction could improve the communicative competence of learners by focusing on three speech acts: requests, suggestions, and refusals. Additionally, participants’ linguistic choices and responses to contextual variables were investigated. The study employed a mixed-method quasi-experimental design. The participants consisted of A2-level preparatory classes at a Turkish university: one experimental group (n = 21) received task-supported pragmatic instruction, and one control group (n = 21) that followed a standard English curriculum. The quantitative data were gathered through institutional English exams, and the qualitative data were collected using eight discourse completion tasks conducted as pre- and post-tests. The quantitative analysis included descriptive statistics, t-tests, Mann-Whitney U, and Wilcoxon tests via JASP. The qualitative data were analyzed through content analysis using established speech act taxonomies in MAXQDA24 and the Pragmatic Rating Scale. The findings of the study indicated that the experimental group outperformed the control group in both language proficiency and pragmatic competence. However, the effect of instruction was limited in the overall English performances of learners. The linguistic choices of learners were found to be similar. However, the experimental group used a wider variety of politeness and mitigation strategies. Moreover, the experimental group demonstrated improved comprehension of contextual variables. These findings suggested that learners at lower proficiency levels could benefit from task-supported pragmatic instruction.