Gün bitmiş, bütün çitler örülmüş. Kim biliyor sınırını suların! Yosunların, bataklıkların. Uzanmış yatıyor çünkü kumlarda; kargışlanan gülümsemelere benzeyen yeşil yılan. Başka bir biçimde adlandırılamayan kaygıların ucunda belirdi işte, benim yaşamdan beklediğim küçük pay!.. iki memeyi birleştiren kutsal çizgi, yurtseverlik tartışmalarında yitip giden tahammül ve akıl. Korkunç bir şey bu! Hayat yeniden üretilmiyor. Haz uzaklaşıyor, tırmanıyor tepelere. Çölün ortasında eden inatçı bir merkep gibi.
