2018 Cilt 16 Sayı 3

Permanent URI for this collectionhttps://hdl.handle.net/11452/9260

Browse

Now showing 1 - 3 of 3

Akciğer: Sesimi duyan var mı?
(Uludağ Üniversitesi, 2018) Emeksiz, Zeynep Şengül; Bostancı, İlknur
Yıllar içinde tanısal teknolojideki çeşitli gelişmelere rağmen fizik muayene önemini korumakta ve halen her türlü tıbbi tanının temelini oluşturmaktadır. Akciğer oskültasyonu fizik muayenenin olmazsa olmazıdır. Hipokrat’dan bu yana akciğer oskültasyonu bilinmesine rağmen 1816 da Laennec’ın steteskopu keşfi, ana akciğer seslerini sınıflandırması ve bunları akciğer patolojileri ile ilişkilendirmesi bu konunun dönüm noktası olmuştur. Zaman içinde akciğer sesleri ile ilişkili terminolojide izlenen değişiklikler klinisyenlerin ortak dil kullanımında zorluklara sebep olmuştur. Bu yazı ile günlük pratikte her gün defalarca dinlediğimiz solunum seslerinin güncel kılavuzlarla yeniden gözden geçirilmesi ve kolay, tekrarlanabilir, hızlı ve girişimsel olmayan bu tanı yönteminin akciğer patolojilerini saptamadaki öneminin vurgulanması amaçlanmıştır.
Çocuklarda seçici yeme ve risk faktörleri
(Uludağ Üniversitesi, 2018) Kermen, Seda; Aktaç, Şule
Seçici yeme, çocukluk döneminde yaygın olarak görülen beslenme sorunlarından biridir. Çeşitli yeme davranışlarının bileşiminden oluşmakta olup, hem alışılmış, hem de yeni besinlerin reddedilmesi, güçlü besin tercihleri ile yetersiz miktarda veya çeşitlilikte besin tüketimi ile karakterizedir. Geçici veya hafif seçici yeme davranışları normal gelişimin bir parçası olarak görülebilmektedir. Fakat erken çocukluk döneminde görülen seçici yeme, bazı durumlarda kaçıngan / kısıtlayıcı yeme bozukluğu için öncül olabilmektedir. Seçici yeme davranışları, çocuklarda besin tüketimini, diyet kalitesini, normal büyümeyi ve gelecekteki sağlık sonuçlarını olumsuz olarak etkileme potansiyeline sahiptir. Erken çocukluk döneminde yaygın olarak görülen seçici yeme davranışlarının, okul yıllarında hatta yetişkinlikte de devam edebileceği ve olumsuz sağlık sonuçları göz önüne alındığında, seçici yeme için risk faktörlerinin belirlenmesi önemlidir. Seçici yeme davranışlarının çoğu, herhangi bir müdahale yapılmadan düzelebilir. Fakat hem ebeveynlerin çocuk beslenmesi ile ilgili bilgilerini geliştirmek hem de endişelerini azaltmak için beslenme eğitimi verilmelidir. Bu derlemede, mevcut çalışmalarda kullanılan değerlendirme yöntemleri, seçici yeme prevalansı, besin tüketim özellikleri, gelişimini etkileyen risk faktörleri ve seçici yemeye yaklaşım incelenmiştir.
Konya’da akut gastroenterit tanısı ile hastaneye yatırılarak izlenen çocukların demografik özellikleri
(Uludağ Üniversitesi, 2018) Yorulmaz, Alaaddin; Özdem, Suna; Yücel, Mehmet; Sert, Sadiye; Karaçal, Şerife; İstanbullu, Hasan Arif
GİRİŞ ve AMAÇ: Gastroenterit nedeniyle hastaneye başvuran hastalarda etkeni saptamaya yönelik birçok çalışma yapılmıştır. Ancak hastaneye gastroenterit nedeniyle yatan hastalardaki epidemiyolojik araştırmalar sınırlı sayıdadır. Bu çalışmada; Konya bölgesinde çocuklarda akut gastroenterite neden olan etkenlerin dağılımı ve görülme sıklığının saptanması ve akut gatroenteritli çocukların demografik, klinik ve laboratuar bulgularını değerlendirmeyi amaçladık. YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışmaya Ocak 2015-Ocak 2016 tarihleri arasında hastanemiz Çocuk sağlığı ve hastalıkları servisine akut gastroenterit tanısıyla yatırılarak izlenen, 1 ay-16 yaşlarındaki 412 hasta dahil edildi. Hastaların verileri geriye dönük olarak incelenmiştir. Hastaların yaşı, cinsiyeti, mevsimsel dağılımı, semptomlar, hastanede yatış süresi, hastalığın seyri, akut gastroenteritin tipi, nazokomiyal infeksiyon sıklığı ve komplikasyonlar incelendi. BULGULAR: 12 aylık çalışma periyodunda çeşitli nedenlerle hastaneye yatan toplam hasta sayısı 3985 iken, %10.33’ünü ishal nedeniyle yatan vakalar oluşturmaktaydı. Hastaların 227’si (%55.1) erkek, 185’i (%44.9) kız idi. Yaş gruplarına göre hastaların dağılımı 0-24 ay arasında 57 hasta (%13.8), 24-60 ay arasında 262 hasta (%63.6), 60 ay üzerinde ise 93 hasta (%22.6) mevcuttu. Yaş grupları ile hastalık grupları arasında karşılaştırıldığında 24-60 ay arasında viral gastroenterit bakımından istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptandı (p: 0,001). 231 (%56.1) hastada viral akut gastroenterit, 74 (%17.9) hastada amibiazis, 107 (%26.0) hastada bakteriyel gastroenterit tespit edildi. TARTIŞMA ve SONUÇ: Çocukluk yaş grubu akut gastroenteritlerinde özellikle viral nedenler rotavirusler akılda tutulmalı; diğer etkenlerin sıklığı gözönünde bulundurularak tanı ve tedavi yaklaşımları planlanmalıdır.

Browse

Browsing by Subject "Çocuk"