A reconciliation of conflicts: John Lyly’s Endymion, The Man in the Moon

Abstract

The use of opposing elements constitutes the main grid of dramatic works, and the consolidation of antithetical forces in an array of conflicts creates unison of multiple perspectives in such works. Renaissance drama, succeeding the medieval period, predominantly hinges on the clash of antagonistic components in that dichotomies are dissolved in the end. John Lyly’s Endymion, The Man in the Moon is one of the Renaissance plays in which the playwright establishes his whole work on different binary elements. This paper sets out to pinpoint three conflicting elements in terms of the use of mythology and history, the presentation of female stance and different types of love in Lyly’s play.

Zıt unsurların kullanımı tiyatro eserlerinin esas yapısını oluşturur ve karşıt güçlerin çeşitli çatışmalar içerisinde bir araya getirilmesi bu tür çalışmalarda farklı bakış açılarının birlikteliğini sağlar. Ortaçağ dönemini takiben, Rönesans tiyatrosu, çoğunlukla, ikiliklerin sonunda çözüldüğü zıt öğelerin çarpışması üzerine kuruludur. John Lyly’in Endymion, The Man in the Moon [Endymion, Ay’daki Adam] adlı eseri, yazarın tüm oyununu farklı zıt unsurlar üzerine kurduğu Rönesans oyunlarından biridir. Bu çalışma, mitoloji ve tarih kullanımı, kadın duruşunun sergilenişi ve farklı aşk türleri bağlamında Lyly’nin oyunundaki üç çatışmalı unsuru irdelemeyi amaçlar.