The aesthetics of allegory I : Rhetoric versus demonstration in the hermeneutics of images in classical islam

Abstract

This article explores the Aesthetics of Allegory in classical Islamic thought, focusing on the hermeneutics of images as articulated by Averroes. It examines the distinction between rhetorical and demonstrative interpretations of sacred texts and images, highlighting the role of intellectual hierarchies and cosmological theories in shaping these interpretations. The study also analyses the allegorical interpretation of the Miʿrāǧ narrative by Avicenna and its connection to Islamic metaphysics. Finally, it discusses the Marīnid Sultanate’s promotion of geometric art in madrasas as a reflection of these allegorical principles, arguing that such art served as a visual representation of Islamic cosmology accessible only to the intellectual elite.

Bu makale, klasik İslâm düşüncesinde alegorinin estetiğini inceler ve özellikle İbn Rüşd’ün ortaya koyduğu şekliyle imgelerin/tasvirlerin hermenötiğine odaklanır. Kutsal metinlerin ve imgelerin retorik ile demonstratif (kanıtlayıcı/gösterimsel) yorumları arasındaki ayrımı ele alarak, bu yorumları şekillendiren entelektüel hiyerarşilerin ve kozmolojik teorilerin rolünü vurgular. Çalışma ayrıca, İbn Sînâ’nın miraç anlatısının alegorik yorumunu ve bunun İslâm metafiziğiyle bağlantısını analiz eder. Son olarak, Merînî Sultanlığı’nın medreselerde geometrik sanatı bu alegorik ilkelerin bir yansıması olarak teşvik etmesini ele alır ve bu sanatın, İslam kozmolojisinin yalnızca entelektüel elit kesimin erişebileceği görsel bir temsili olduğunu savunur