Countering the formidable accuser: Plato’s response to aristophanes and the problem of misology

Abstract

This paper examines the relationship between argumentation and misology. It argues that Plato’s reclamation of argument constitutes a philosophical response to the problem of misology. I claim that Aristophanes’ Clouds offers a devastating early critique of διαλέγεσθαι, to which Plato responds by reclaiming and reconfiguring it as διαλεκτική. The Clouds portrays the rise of sophistic teaching as a destabilizing force in Athenian society, fostering mistrust in argumentation while associating it with manipulation and distortion. This mistrust constitutes an early instance of misology, a concept that Plato later develops fully in the Phaedo. By analyzing the Euthydemus, I show how Plato responds to Aristophanes by distinguishing Socrates from the sophists and revealing the latter’s role in generating misology. The focus on the Euthydemus is deliberate: there is an intertextual relationship (both formal and thematic) between the Euthydemus and the Clouds that brings them into direct confrontation. In the Phaedo, Plato further argues that misology arises from repeated disappointment with arguments when wielded by those who, by refuting every position, instill universal mistrust in their listeners. Plato’s remedy is to rebuild trust in argumentation by emphasizing philosophy's commitment to inquiry, even in the face of uncertainty. Ultimately, this paper contends that while Aristophanes’ response to the crisis of argumentation is to ridicule and reject it, Plato offers a systematic alternative: he redefines διαλεκτική as a means of countering misology rather than producing it. In doing so, he not only defends philosophy from the charge of misology but also presents philosophy as the only possible cure for misology

Bu makale tartışma ile mizoloji arasındaki ilişkiyi ve Platon’un mizolojiye felsefi bir yanıt vermek adına tartışmayı nasıl yeniden sahiplendiğini incelemektedir. Aristophanes’in Bulutlar adlı eseri, Platon’un daha sonra διαλεκτική olarak yeniden tanımlayıp sahipleneceği διαλέγεσθαι pratiğine yönelik erken bir eleştiri sunar. Bulutlar, sofistlerin öğretisinin Atina toplumunda istikrarsızlaştırıcı bir güç olarak ortaya çıkışını tasvir eder; bu öğretinin argümanların çarpıtılması ve manipülasyonu ile ilişkilendirilmesi, tartışma pratiğine karşı bir güvensizlik doğurur. Bu güvensizlik, Platon’un Phaidon diyalogunda tam anlamıyla geliştirdiği mizolojinin erken bir örneğini teşkil eder. Euthydemos diyaloğu üzerinden, Platon’un Aristophanes’e nasıl yanıt verdiğini ve Sokrates ile sofistleri nasıl ayırdığını ortaya koyuyorum; bu ayrım, mizolojinin kaynağının sofistlerde olduğunu gösterir. Phaidon’da Platon, mizolojinin, her görüşün çürütülebileceğini göstermek suretiyle dinleyicilerde evrensel bir güvensizlik aşılayan kişiler eliyle yürütülen tartışmaların tekrar tekrar hayal kırıklığına uğratmasından doğduğunu savunur. Platon'un önerdiği çare, belirsizlikler karşısında bile sorgulamaya bağlı kalan felsefenin, tartışmaya olan güveni yeniden inşa etmesidir. Sonuç olarak Aristophanes’in tartışma krizine verdiği tepki alay etmek ve reddetmek yönündeyken, Platon bu krize yönelik yapısal bir çözüm sunar yani, diyalektiği, mizolojiyi üreten değil, onu bertaraf eden bir yöntem olarak yeniden tanımlamak. Bu yolla Platon, felsefeyi mizoloji suçlamasından korumakla kalmaz, onu mizolojinin mümkün yegâne tedavisi olarak da sunar.