Tütüncü, ŞerifeErtuğrul, TuğrulDelice, NurcanÖzdemir, Bengül2024-12-182024-12-182024-02-15https://dergipark.org.tr/en/pub/jrvm/issue/86925/1349746https://doi.org/10.30782/jrvm.1349746https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/3361589https://hdl.handle.net/11452/49005Nigella sativa (N. Sativa), eski Mısır ve Yunan hekimleri tarafından çeşitli ağrılar ve hastalıklarda kullanılan, uzun tıbbi geçmişe sahip olan bir bitkidir. Bitkinin asıl etken maddesi ise thmoquinone adı verilen bir maddedir. Çalışmamız, farklı hastalıklar üzerine etkileri olan timokinonun, oral gavaj yoluyla farklı dozlarda uygulanmasının ardından mideye olası etkilerini in vivo olarak değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Bu değerlendirme histokimyasal ve immunohistokimyasal yöntemlerle gerçekleştirilecektir. Çalışma materyali olarak Sprague Dawley soyundan 21 adet sıçan kullanıldı. Sıçanlar, deney grubu 1 (10 mg/kg gavaj), deney grubu 2 (20 mg/kg gavaj) ve kontrol grubu olmak üzere yedi sıçandan oluşan üçer gruba ayrıldı. Deney gruplarına kırk iki gün boyunca her gün 10 mg/kg ve 20 mg/kg dozlarda timokinon oral gavaj ile uygulanmıştır. Mevcut çalışma sonucunda immun sistemde etkili olan antienflamatuar sitokinlerden IL-2 ve IL-4’ün midedeki ekspresyonları in vivo olarak gösterilmiştir. Tüm gruplardaki sıçanların mide mukozalarında farklı şiddetlerde immun reaksiyonlar gözlenmiştir. Böylelikle timokinonun farklı dozlarının sitokinleri inaktive etmediği ancak sitokin türüne ve doza bağlı olarak farklılıklar olduğu sonucuna varılmıştır.N. Sativa, a botanical specimen with an extensive medical history, has been historically employed by ancient Egyptian and Greek medical doctors to alleviate diverse afflictions and maladies. The plant contains a key bioactive component referred to as thymoquinone. Our study aims to assess the potential effects of thymoquinone, which impacts various diseases, on the stomach following oral gavage administration at different dosages. This assessment will be conducted in vivo and employ histochemical and immunohistochemical methods. A total of 21 rats of the Sprague-Dawley strain were used as the study material. The rats were divided into three groups: Experimental Group 1 (10 mg/ kg gavage), Experimental Group 2 (20 mg/kg gavage), and the control group, each consisting of seven rats. Thymoquinone was administered to the experimental groups via oral gavage at 10 mg/kg and 20 mg/kg daily for forty-two days. As a result of this study demonstrated the expression of anti-inflammatory cytokines such as IL-2 and IL-4, which are effective in the immune system in the stomach in vivo. Distinct levels of immune reactions have been observed in the gastric mucosae of all groups of rats. Thus, it has been concluded that different doses of thymoquinone do not render cytokines inactive; however, variations are contingent upon the type and dosage of cytokine.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessİmmunohistokimyaİnflamasyonMideSıçanSitokinTimokinonCytokineImmunohistochemistryInflammationRatStomachThymoquinoneArticle152143110.30782/jrvm.1349746