2020-11-022020-11-021992Özcan, Z. (1992). "Augustinus doktrini üzerine bazı mülahazalar". Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 4(4), 201-215.1301-3394https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/144169http://hdl.handle.net/11452/13687Patristik felsefenin son ve en önemli temsilcilerinden biri olan Augustinus, Greklerin içkin hikmetinin yerine, Hristiyanlığın aşkın. Hikmeti'ni yani Tanrı’yı koymuştur. O, bütün makrokozmik ve varoluşsal problemleri Tann’dan kalkarak çözmeye çalışır. Ona göre Tanrı ve insan, asıl ve aynı derecede önemli iki sorundur. Ebedi mutluluğu için insan, ezeli, Tanrı’nın bildirdiği gerçeklerin gerekliliğini ve kurtuluşunun sadece Hikmet’le mümkün olabileceğini bilmek zorundadır. Dedüktif gerçekliklere ge­lince, şüphesiz onlar, insan hayatı için gaye değil; vasıtadır. Vahyedilmiş bilgiden aşağı olmasına rahnen, bize yaşadığımız dün­yayı tanıttığı, için, rasyonel bilgiden vazgeçmemiz imkansızdır. Hem zaten Kutsal Metinler’in iyi bir okunması, yani anlaşılması ve yorumlanması akılla olur. Dünyadaki bütün varlıklarda, Tanrısal gücün eseri olan hiyerarşi vardır ve onları Tanrısal düzen yönetmektedir. Oysa her şeyi düzenleyen Tann düzenin üstündedir. Tann’nın, O’nu tanımamızı sağlayan pozitif sıfatları vardır. Bununla birlikte, Tanrı halikındaki bu bilgimiz eksik ve antropomofiktir; çünkü O, maddi dünyadan alınmış kavramlarla belirlenemez olarak kalır. O halde Tanrı’nın gerçek mahiyetini bilemeyiz. Augustinusçu doktrinde, ezeli ger­ çekliklere yükselirken gerekli ise de, Tanrısal otorite fikri, akla sadece rehberlik eder. Augustinus, içsel yaşantılara dayanarak, Descartes’ten önce, Septiklere karşı etkili bir yöntem sayesinde, güvenilir ve kesin bilginin imkanını kanıtlar.Saint Augustin, un des demiers representants et considerables les les plus de la philosophie patristique, substitue la Sagesse transcendante du christianisme c’est-â-dire Dieu, â la sagesse immanente des grecs. A partir de Celuilâ, il s’efforce de resoudre tous les problemes macrocosmiques et existentiels. Chez lui, c’est Dieu et l’homme qui sont deux questions principeaıa et qui ont de la meme importance. Pour son beatitude. l’homme doit connaître qu’il lui faut les verites etemelles, communiquees de Dieu, et que son salut n ’est possible que grâce â la Sagesse biblique. Quant â des realites deductives, il est hors de doute que, seulement elleş sont le moyen, non pas la fin de la vie humaine. Malgre son inferiorite â la connaissance revelee, il est impossible que nous nous passions de cette rationnelle, puisquelle peut nous ins- truire du monde ou nous vivons. Aussi bien, c’est par la raison qu’une bonne lecture, comprehension, intnerpretation des textes bibliques devient exacte. Dans le monde tous les etres se sont hierarchises par la puissance divine et üs sont regis par l’ordre celeste. Or, Dieu qui met tout en ordre, est au-dessus de celuici. Dieu a des attributs positifs auçuels nous le connaissons. Cepen- dant cette connaissance est imparfaite et antropomorphique; c ’est que Dieu reste completement indeterminable par les concepts empruntes au monde materiel. Done, nous ne saurions 'le connaître tel qu’il est. Dans la doctrine augustinienne, en remontant aux vârites etemelles, bien qu’elle soit nedissaire, l’idee de l’autorite divine, remplacee la verite, ne serve que de guide â la raison. Avec l’appui sur des etats interieurs. Augustin prouve la possibilite de la connaissance sûre et certaine, grâce â une methode influente contre le scepticisme, avant Descartes.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessAugustinusGreklerVaroluşsal problemlerTanrıAugustinGrecsLes problemes et existentielsDieuArticle20121544