Roman bireylerin Tanrı algısı, dini yönelim ve umut düzeyleri arasındaki ilişki üzerine karşılaştırmalı bir saha araştırması

Abstract

Bu çalışma, Roman ve Roman olmayan bireylerin inancın merkezinde yer alan Tanrı’yı nasıl algıladıklarını, dini yönelimlerini ve umut düzeylerini hangi boyutlarda deneyimlediklerini belirlemeyi amaçlamaktadır. Çalışmamızda öncelikle konuyla ilgili kavramsal analiz gerçekleştirilmiş ve teorik altyapı oluşturulmuştur. Daha sonra uygulanan ölçekler aracılığıyla elde edilen veriler analiz edilerek değerlendirilmiştir. Araştırmanın örneklem grubunu, 122 Roman ve 121 Roman olmayan birey olmak üzere toplam 243 kişi oluşturmaktadır. Anket formu, tesadüfî örnekleme yöntemiyle Bursa ili Yıldırım ilçesi sınırları içerisinde bulunan Beyazıt ve Selimzade mahallelerinde ikamet eden, 18 ile 80 yaş arasındaki bireylere uygulanmıştır. Veri toplama aracı olarak, araştırmaya katılan bireylere bağımsız değişkenleri kapsayan sosyo-demografik bir anket uygulanmıştır. Araştırmada elde edilen veriler; yaş, cinsiyet, medenî durum, eğitim düzeyi, sosyoekonomik durum, aileden şiddet görme durumu, aile içi ve sosyal ilişkiler, öznel dindarlık algısı, hayata gelmekten duyulan memnuniyet ve geleceğe yönelik ümit düzeyi gibi bağımsız değişkenler çerçevesinde değerlendirilmiştir. Araştırmanın uygulama aşamasında Tanrı Algısı Ölçeği, Yeniden Yapılandırılmış Müslüman Dini Yönelim Ölçeği ve Sürekli Umut Ölçeği kullanılmıştır. Bu bağlamda, Roman bireyler arasında Tanrı algısı ile dini yönelim arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunamamıştır. Buna karşın, Tanrı algısı ile umut düzeyi ve dini yönelim ile umut düzeyi arasında pozitif yönlü ve istatistiksel olarak anlamlı ilişkiler tespit edilmiştir. Roman olmayan bireylerde ise Tanrı algısı ile dini yönelim ve Tanrı algısı ile umut düzeyi arasında pozitif yönlü ve istatistiksel olarak anlamlı ilişkiler tespit edilmiştir. Ancak, dini yönelim ile umut düzeyi arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişkiye rastlanmamıştır.

This study aims to determine how Gypsy and non-Gypsy individuals perceive God, who is at the center of belief, and to what extent they experience their religious orientation and hope levels. In our study, a conceptual analysis of the topic was first conducted, and a theoretical framework was established. Subsequently, the data obtained through the applied scales were analyzed and evaluated. The sample group of the study consists of a total of 243 individuals, including 122 Gypsy and 121 non-Gypsy participants. The questionnaire was applied to individuals aged 18 to 80 residing in the Beyazıt and Selimzade neighborhoods within the boundaries of the Yıldırım district in Bursa, using a random sampling method. As a data collection tool, a socio-demographic questionnaire encompassing the independent variables was administered to the participants in the study. The data obtained in the study were evaluated within the framework of independent variables such as age, gender, marital status, education level, socio-economic status, experience of family violence, family and social relationships, subjective perception of religiosity, satisfaction with life, and level of hope for the future. In the application phase of the study, the God Perception Scale, the Reconstructed Muslim Religious Orientation Scale, and the Dispositional Hope Scale were used. In this context, no statistically significant relationship was found between God perception and religious orientation among Gypsy individuals. However, statistically significant positive relationships were identified between God perception and hope level, as well as between religious orientation and hope level. In non-Gypsy individuals, statistically significant positive relationships were found between God perception and religious orientation, as well as between God perception and hope level. However, no statistically significant relationship was found between religious orientation and hope level.