1983 Cilt 2 Sayı 1

Permanent URI for this collectionhttps://hdl.handle.net/11452/15372

Browse

Now showing 1 - 3 of 3

Erkek ve geç kastre edilmiş melez keçilerde kesim ve karkas özellikleri
(Uludağ Üniversitesi, 1983) Bayraktaroğlu, Emin A.; Akman, Numan; Tuncel, Erdoğan; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Zootekni Bölümü.
Araştırmada materyal olarak Saanen x Kilis melezi oğlaklar kullanılmıştır. Üç ay süren süt içme döneminden sonra oğlaklar 10'ar hayvanı içeren iki gruba ayrılmış ve rastgele seçilen bir grup yaklaşık yedi aylıkken burdizzo pensi ile kastra edilmiştir. Kastrasyondan sonra iki ay n grup halinde barındırılan hayvanlara iki haftalık yeme alışma döneminden sonra günde hayvan başına 250 gr hesabıyla kuru yonca kesi ve sınırsız (ad-libitum) kesif yem verilmiştir. İki haftalık dönemlerde hayvanların canlı ağırlıkları ve grupların kesif yem tüketimi saptanmıştır. Yaklaşık 111 gün süren besiden sonra bir gün aç bırakılan hayvanlar kesime alınmışlar ve karkasları 24 saat soğuk hava deposunda bekletildikten sonra Türkiye'de uygulanan perakende kuzu eti satışı düzenine uygun olarak parçalanmışlardır. Kesimden önce hayvanlar canlı puantaja tabi tutulmuşlardır. Kesimden hemen sonra post, ciğer takımı, işkembe, bacaklar ve baş ağırlığı gibi yenebilen veya satılabilen sakatat ait ağırlıklar saptanmıştır. Soğuk hava deposundan çıkarılan karkaslarda soğuk karkas ağırlığı saptanmış ve böylece soğutma firesi bulunmuştur. Çeşitli karkas parçalarına ait ölçüler ve ağırlıklar saptanmış , bulunan değerler cetvellerde gösterilmiştir. Araştırma sonuçlarına göre, ortalama kesim ağırlıkları sırayla 39.21 ve 36.50 kg olan erkek ve kastra edilmişlerde sıcak karkas ağırlıkları 20.11 ve 19.08 kg, soğuk karkas ağırlıkları 19.60 ve 18.56 kg bulunmuş, buna göre soğutma firesinin sırayla % 2.53 ve % 2. 73, soğuk karkas ağırlığının kesim ağırlığına oranı şeklinde hesaplanan karkas randımanının sırayla % 50.0 ve % 50.7 olduğu hesaplanmıştır. Üzerinde durulan bütün özellikler yönünden gruplar arasındaki farklılıkların önemli olmadıkları anlaşılmıştır. Bulunan sonuçlara göre kastrasyonun az da olsa karkasta ön partinin oranını düşürüp arka parti oranını yükselttiği, her iki grupta da belirgin teke kokusuna rastlanmadığı, kastra edilmiş hayvanlarda gerek kabuk ve gerekse iç yağının erkeklere göre fazla olduğu anlaşılmıştır. Ayrıca canlı hayvanın puantajı ile bulunan kasaplık değer ile karkas puantajı ile bulunan karkas değeri yönünden de tam erkekler kastra edilmişlerden daha iyi bulunmuştur.
Fattening performance of castrated and intact crossered male kids
(Uludağ Üniversitesi, 1983) Akman, Numan; Tuncel, Erdoğan; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Zooloji Bölümü.
In this study Saanen x Kilis B1 crossbred kids were used. After a 3 months suckling period kids were divided into two groups of 10 individuals each. Kids in the randamly chosen group were castrated by burdizzo clamps at about 7 months of age. After a two weeks preliminary-feeding period the groups were fed ad libitum on concentrate mixture in separate pens. In addition, a limited amount of trashed alfalfa hay was given. Body weight and same body measurements were recorded fortnightly for 14 weeks as well as group feed intakes. The overall means of daily gain were 150.1 g in the males and 128.4 g. in the castrates. Feed canversion efficiency calculated as kg feed consumed per kg daily gain was 3.98 and 4.46; protein consumption was 692 and 795 g respectively. It was concluded that intact males grew faster and utilized the feed better than castrates.
Yerlikara sığırlarda süt verimi ile ilgili bazı özelliklerle, süt verimine ai̇t persistensi değerleri arasındaki fenoti̇pi̇k ilişkiler
(Uludağ Üniversitesi, 1983) Yıldırım, Zekeriya; Tuncel, Erdoğan; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi.
Bu araştırmada, Ankara üniversitesi Ziraat Fakültesi deneme ahırlarında 1940-1950 yılları arasında yetiştirilmiş olan 65 adet Yerlikara ineğin, toplam 158 laktasyonuna ait verim kayıtları kullanılmıştır. Her laktasyonda ayrı ayrı ve üç laktazyonda birden, dört farklı yöntemle persistensi değerleri hesaplanarak, sonuçlar tablolar halinde verilmiş ve ayrıca sonuçların birbirleriyle karşılaştırmaları yapılmıştır. Yine persistensi değerleriyle, süt verimi, laktasyon uzunluğu, başlangıç verimi, laktasyona başlama ayı, servis ve kuruda kalma peryotları arasındaki ilişkiler de bulunarak, sonuçlar tablolar halinde verilmiştir. Uygulanan yöntemler içinde, en duyarlı sonucu veren yöntem II. yöntem olup, yorum ve karşılaştırmalar genelde bu yöntemin sonuçları esas alınarak yapılmıştır. Persistensi ile laktasyon verimi arasındaki korrelasyon katsayısı 0.488, persistensinin laktasyon verimini belirtme katsayısı % 23.81, başlangıç verimi ile laktasyon verimi arasındaki korrelasyon katsayısı 0.490, başlangıç veriminin laktasyon verimini belirtme katsayısı ise % 24.01 olarak hesaplanmış. olup, Yerlikara 'larda süt verimine ait varyasyonda, persistensi ve başlangıç veriminin nisbi paylarının, hemen hemen eşit olduğu anlaşılmıştır. Persistensi değeri ile laktasyon uzunluğu arasındaki korrelasyon katsayıları, laktasyon sırasına göre sırasıyla 0.702, 0.737, 0.570, 0.714 olup, önemli bulunmuşlardır (P < 0.05). İlk 60 günlük verim ile, persistensi değeri arasındaki korrelasyon katsayılan laktasyon sırasına göre sırasıyla -0.320, -0.243, -0.186,-0.316 olup, önemli bulunmuşlardır. Yerlikara ineklerde persistensi değeri ile servis periyodu ve kuruda kalma süresi arasındaki korrelasyon katsayılan sırasıyla - 0.039, - 0.117 hesaplanmış, ancak her iki değerde istatistiki olarak önemli bulunmamıştır. Yerlikara inekler en yüksek persistensiyi birinci laktasyonda göstermişler, aynca kışın buzağılıyanların persistensileri de diğer mevsimlerde buzağılıyan ineklerin, persistensi değerlerinden daha yüksek hesaplanmış, ancak bu farklılık önemli bulunmamıştır. Yerlikara ineklerde persistensiyi artırmak, bir başka deyişle günlük süt veriminde sürekliliği sağlayabilmek için düzenli bir bakım ve beslemenin mutlak gerekli olduğu anlaşılmaktadır.

Browse

Browsing by BUU Author "Tuncel, Erdoğan"