Browsing by Author "Topal, Naile Bolca"

Now showing 1 - 20 of 29

20. hafta ve üzeri gebelerde umblikal ve uterin arter doppler indeksleri ile plasentadan yapılan shear wave elastografi (SWE) ve superb microvascular imaging (SMI) ölçümlerinin retrospektif olarak karşılaştırılması
(Bursa Uludağ Üniversitesi, 2023) Akay, Tayfun; Topal, Naile Bolca; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Radyoloji Anabilim Dalı.
Plasental yetersizlik, perinatal morbidite ve mortalitenin önemli sebeplerinden biridir. Bu nedenle tedavi ve takip planı açısından erken tanısı çok önemlidir. Plasental yetersizliğin tanısında, erken bulgulardan kabul edilen uterin ve umblikal arter dalga formlarındaki değişiklikler obstetrik doppler incelemesinin önemini arttırmaktadır. Ancak obstetrik doppler incelemesi plasental morfoloji ve mikrovasküler düzeydeki değişiklikler hakkında bilgi vermemektedir. Son yıllardaki teknolojik gelişmeler ile birlikte kullanım alanları artan Shear Wave Elastografi (SWE) ve Superb Microvascular Imaging (SMI) yöntemleri, plasental sertliği ve mikrovasküler düzeydeki değişiklikleri göstermede sıklıkla kullanılan teknikler olmuştur. Biz de bu çalışmada Obstetrik Doppler indeksleri ile plasentadan yapılan SWE ve SMI ölçüm sonuçlarını karşılaştırmayı amaçladık. Retrospektif yapılan çalışmamıza 18 yaş ve üzerinde, 20. hafta ve üzeri gebelik haftasında olan 66 gebe dahil edilmiştir. Anterior yerleşimli plasentası bulunan bu olgularda plasentada shear wave elastografi görüntüleme tekniği ile plasenta sertlik dereceleri (kPa) ve superb microvascular imaging görüntüleme tekniği ile vasküler indeks (%) değerleri kaydedildi. Obstetrik doppler indekleri ile bu değerler arasındaki ilişkiye bakıldı. Santral ve periferal plasentadan yapılan SMI ölçüm sonuçları ile doppler indeksleri arasında negatif yönde anlamlı korelasyon saptandı. Cilt altı yağ doku kalınlığına göre grup 1 ve grup 2’e dahil edilmiş gebelerden yapılan santral SMI ölçüm değerleri (p=0,027) ile Periferal SMI ölçüm değerlerinde (p=0,012) anlamlı fark saptandı. Obezite olan ve olmayan gruplar arasında santral elastografi ölçümleri (p=0,049) ve periferal SMI ölçüm değerleri (p=0,028) bakımından anlamlı fark gözlendi. Bu çalışmanın sonucunda obstetride konvansiyonel doppler ultrasonografi incelemelerinin yanı sıra plasentanın değerlendirilmesinde gri skala, SWE ve SMI’dan oluşan multimodal USG’nin, günlük pratikte ve çalışmalarda daha fazla kullanılmasıyla ultrasonografinin tanısal etkinliğinin artacağı ve hasta yönetimine klinik faydalar sağlayacağı düşünülmektedir.
An enflammatory marker in chronic renal failure patients: Visfatin
(Galenos Yayıncılık, 2015-09-01) Ayar, Yavuz; Sayılar, Emel Işıktaş; Yavuz, Mahmut; Arslan, İsmail; Aksu, Çiğdem; Ateş, Coşkun; Pektaş, Fatih; Tüysüz, Özlem; Topal, Naile Bolca; Dirican, Melahat; Ayar, Yavuz; Sayılar, Emel Işıktaş; YAVUZ, MAHMUT; Arslan, İsmail; Aksu, Çiğdem; ATEŞ, COŞKUN; Pektas, Fatih; Tüysüz, Özlem; BOLCA TOPAL, NAİLE; Dirican, Melahat; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Nefroloji Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/İç Hastalıkları Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Radyoloji Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Tıbbi Biokimya Anabilim Dalı.; 0000-0003-4607-9220; 0000-0002-1539-9216; 0000-0003-4565-9848; AGF-0767-2022; W-2575-2017; EHM-7377-2022; JML-0742-2023; HPQ-6488-2023; CDO-0747-2022; JDU-0150-2023; ECR-6289-2022; AAI-2327-2021; ESK-6562-2022
Aim: Visfatin is a cytokine released from adipose tissue, especially in enflammation. In our study, we tried to show the relationship of visfatin levels with chronic renal failure (CRF) as an enflammatory marker.Methods: We included 50 CRF patients (28 male, 22 female) who attended Uludag University Nephrology Clinic and 31 healthy volunteers (13 male, 18 female). Visfatin levels and biochemical parameters, such as parathyroid hormone (PTH), lipid parameters, albumin, C-reactive protein (CRP), creatinine, urea, immunoglobulins, etc. were examined.Results: In CRF patients, visfatin levels were found to be significantly increased (p<0.001) and albumin, hemoglobin, body mass index (BMI) and high density lipoprotein (HDL) cholesterol levels were decreased (p<0.001). Triglycerides (p=0.003), CPR (p=0.005), procalcitonin (p<0.001), IgG3 (p=0.003), and ferritin (p<0.001) levels were significantly higher in patient group than in control group as an enflammatory marker.Conclusion: CRF is an independent enflammatory process. Visfatin levels in patients with chronic renal failure patients are determined to be high as an indicator of enflammation.
The clinical value of incidental F-18-FDG-avid foci detected on PET/CT
(Springer, 2009-09) Özkol, Volkan; Alper, Eray; Aydın, Nesrin; Özkol, Hayriye Funda; Topal, Naile Bolca; Akpınar, Ali Tayyar; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Nükleer Tıp Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Radyoloji Anabilim Dalı.; AAJ-8660-2021; 35330464900; 7006827670; 57204375496; 35330500100; 13806674200; 35329166000
The clinical value of incidental F-18-fluorodeoxyglucose-avid foci detected on positron emission tomography/computed tomography
(Lippincott Williams & Wilkins, 2010-02) Özkol, Volkan; Alper, Eray; Aydın, Nesrin; Özkol, Hayriye Funda; Topal, Naile Bolca; Akpınar, Ali Tayyar; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Nükleer Tıp Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Radyoloji Anabilim Dalı.; AAI-2327-2021; AAJ-8660-2021; 35330464900; 7006827670; 57204375496; 35330500100; 13806674200; 35329166000
Objective This study was performed to show the malignant potential and clinical value of incidental focal F-18-fluorodeoxyglucose (F-18-FDG) uptake on positron emission tomography/computed tomography (PET/CT) with the confirmation of histopathologic findings or with a series of consequent correlative imaging methods. Methods A total of 2370 F-18-FDG-PET/CT studies performed over a 16-month period in patients with various malignant diseases were retrospectively reviewed Unexpected PET foci that were in an unusual site for metastatic spread of known malignancy and not considered to be physiologic uptake were evaluated by histopathologic findings or follow-up with correlative imaging methods for a period of 1 year or longer. There were 121 such incidental PET lesions in 116 patients. Results Seventy-four incidental PET lesions in 70 PET/CT patients were investigated further. Forty-seven lesions in 46 patients were lost to follow-up. Fifty-nine lesions were confirmed histopathologically. Fifteen lesions were evaluated with radiologic methods or instrumental examination. Thirty-six incidental PET foci were unexpected malignant or premalignant lesions (1.5% of 2370 patients and 49% of 74 PET foci). Nineteen of these 36 malignant or premalignant lesions were synchronous carcinomas, 14 lesions were unusual or unexpected malignant spread of known malignancy and three lesions were premalignant colonic adenomas. Thirty-three of 74 incidental PET lesions were of benign origin (1.4% of 2370 patients and 44% of 74 PET foci). Five PET foci were false-positive findings (7% of 74 lesions). Conclusion The detection of incidental F-18-FDG-PET foci on PET/CT may reflect unexpected malignant lesions related to unusual malignant spread of primary malignancy or synchronous tumor. Follow-up of these PET foci may result in significant change in therapy management and early diagnosis of various abnormalities that require a medical approach or surgical intervention.
The correlation between Doppler US measurement of hepatic arterial flow and the MELD score in patients with chronic liver disease
(Verduci Publisher, 2016-01) Ayyıldiz, T.; Kıyıcı, Murat; Emiroglu, R.; Topal, Naile Bolca; Sarkut, Pınar; Dündar, Halit Ziya; Şahin, Altay U.; Ercan, İlker; İsçimen, Remzi; Kaya, Ekrem; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Radyoloji Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Cerrahi Anabilim Dalı; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Biyoistatistik Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Anesteziyoloji Anabilim Dalı.; 0000-0001-8111-5958; 0000-0002-7346-7440; 0000-0002-2382-290X; HKP-2533-2023; AAI-8104-2021; AAI-2327-2021; 13806674200; 55806454400; 55453773300; 36936542200; 6603789069; 16645821200; 7004568109
OBJECTIVE: The aim of the study was to determine the relationship between the Model for End-Stage Liver Disease (MELD) score and hepatic arterial hemodynamic parameters measured via Doppler US. PATIENTS AND METHODS: Etiologic causes and hepatic artery hemodynamic parameters of 121 patients with chronic liver parenchymal disease were compared with MELD scores. Doppler ultrasonography (US) was used to assess flow velocity, pulsatility index (PI) and resistance index (RI) in the hepatic artery (HA). Each patient's MELD scores were calculated at the time of Doppler ultrasound performed. RESULTS: There was statistically significant difference between MELD score and hepatic artery RI value (p < 0.001, r = 0.616). This difference was statistically more significant in the group which consisted of multiple etiologic causes (p < 0.001, r = 0.837). CONCLUSIONS: We found significant relation between MELD score and hepatic artery RI measurements in patients with chronic liver parenchymal disease.
Cystadenoma originating from the gallbladder
(Wiley, 2010-04) Duşak, Abdürrahim; Topal, Naile Bolca; Gökalp, Gökhan; Aker, Sibel; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Radyoloji Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Tıbbi Patoloji Anabilim Dalı.; AAI-2336-2021; 8312505100; 12795285000
Biliary cystadenomas are very uncommon benign tumors. They are very rare occurrences in the gallbladder, and there are only a few case reports in the literature.(1-3) Cystadenomas are more frequently seen among middle-aged women. The clinical presentation varies and depends on the size and location of the cyst. They are unilocular or multilocular cystic tumors that contain septations. Although biliary cystadenomas are of a benign nature, they may recur after excision, nd there is a risk of development of cystadenosarcomas.(4-6) Hepatobiliary cystadenomas are most commonly seen in the liver (83%) followed by the extrahepatic biliary system (13%) and gallbladder (0.02%).(7) In this report, we present the sonographic results of a rare case of cystadenoma originating in the gallbladder.
Diffüz karaciğer yağlanmasının karaciğere ait hemodinamik parametreler üzerine etkisinin doppler ultrasonografi ile araştırılması
(Uludağ Üniversitesi, 2010) Orcan, Serap; Topal, Naile Bolca; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Radyoloji Anabilim Dalı.
Farklı derecelerdeki diffüz karaciğer yağlanmasının hepatik hemodinamik parametreler üzerine etkisinin Doppler Ultrasonografi (US) ile araştırılması amaçlandı.Karaciğer yağlanması olan kırk hasta ve yirmi sağlıklı gönüllü çalışmaya katıldı. Yağlanma derecesi Manyetik Rezonans (MR)'da kimyasal şift yöntemi ile kantitatif yağ miktarı hesaplanarak belirlendi. Doppler US ile hepatik arterde rezistans indeksi (RI), pulsatilite indeksi (PI), pik sistolik ve end-diastolik hız, portal vende RI, PI, konjesyon indeksi, en yüksek hız değeri (Vmax), hepatik venlerde RI, PI, ve Vmax ölçüldü. Hepatik venlerin dalga formları trifazik, bifazik veya monofazik olarak sınıflandırıldı.MR'la yapılan kantitatif ölçüme göre 15 hastada hafif (grup 1), 14 hastada orta (grup 2), 11 hastada belirgin derecede (grup 3) yağlanma vardı. Portal ven Vmax değeri, grup 1, 2, 3 ve kontrol grubunda (grup 4) sırasıyla, ortalama 20±6.2 cm/sn (ortalama±SD), 22±9 cm/sn, 17.4±5 cm/sn ve 27.2±7.7 cm/sn olarak bulundu (p=0.009). Konjesyon indeksi grup 1, 2, 3 ve 4'te sırasıyla 0.056±0.03, 0.078±0.05, 0.127±0.05 ve 0.060±0.03 olarak bulundu (p=0.002). Hepatik arter RI değeri, grup 1, 2, 3 ve 4'te sırasıyla, 0.75±0.13, 0.68±0.10, 0.81±0.16 ve 0.82±0.47 olarak bulundu (p=0.046). Hepatik arter PI değeri, grup 1, 2, 3 ve 4'te sırasıyla, 1.9±0.73, 1.4±0.39, 2±0.61 ve 1.7±0.69 olarak bulundu (p=0.036). Hepatosteatozisin şiddetiyle hepatik venlerin normal trifazik dalga formu yüzdesi arasında ters orantı vardı.Sonuç olarak diffüz karaciğer yağlanmasında arterial kan akımı artarken, portal venöz akım azalmaktadır. Karaciğer vasküler kompliansındaki azalma, hepatik ven dalga formlarında değişikliğe neden olmaktadır. Karaciğer yağlanması olan olguların US incelemesine, Doppler US'nin de eklenmesi yağlanmanın şiddeti ve karaciğer perfüzyonuna etkisi hakkında daha objektif bilgiler sağlayabilir.
Effect of L-dopa therapy on plasma homocysteine levels and, consequently, on carotid ıntima-media thickness in Parkinson's disease patients
(Türk Nöropsikiyatri Derneği, 2010) Erer, Sevda Özbek; Zarifoğlu, Mehmet; Akgül, Çağdaş; Topal, Naile Bolca; Ocakoğlu, Gökhan; Karlı, Necdet; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Nöroloji Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Kardiyoloji Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Radyoloji Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Biyoistatistik Anabilim Dalı.; AAH-5180-2021; 25635370800; 6603411305; 36981157900; 13806674200; 15832295800; 6506587942
Objective: In this study, we investigated hyperhomocysteinemia, as well as carotid intima-media thickness (CIMT) measurements using carotid Doppler ultrasonography, in Parkinson patients on levodopa treatment. Methods: This study was carried out on 23 patients with Parkinson's disease and 21 age-and gender-matched healthy volunteers. Carotid Doppler ultrasonography was performed in order to determine CIMT in all cases. In addition, plasma homocysteine, vitamin B12 and folate levels were measured. Carotid Doppler ultrasonography and homocysteine levels were repeated one year later to evaluate the rate of atherosclerosis progression. Results: Although the population sample was limited, there was an increase in baseline CIMT measurements that occurred in parallel with an increase in baseline homocysteine levels in these patients. At the end of the follow-up period, a bilateral increase in CIMT was observed, which was not correlated to hyperhomocysteinemia. Conclusion: In conclusion, many clinical studies on hyperhomocysteinemia caused by L-dopa therapy in Parkinson patients have been published. However, the relationship between hyperhomocysteinemia and increased risk of vascular disease is still controversial. On the basis of this result, we speculated that hyperhomocysteinemia might lead to an increase in the arterial wall thickness, but its effect on the progression of atherosclerosis is still discussable.
Effects of fat accumulation in the liver on hemodynamic variables assessed by Doppler ultrasonography
(Wiley, 2015-01-01) Topal, Naile Bolca; Orcan, Serap; Sığırlı, Deniz; Orcan, Gökhan; Eritmen, Ülkü; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Radyoloji Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Biyoistatistik Anabilim Dalı.; AAI-2327-2021; DKR-9813-2022; FSE-6855-2022; ILJ-9789-2023; 13806674200; 56174250500; 24482063400; 56173683700; 56173666500
PurposeTo investigate the effect of various degrees of fatty liver infiltration on hepatic hemodynamics using Doppler ultrasonography. MethodsWe included 40 patients with hepatic steatosis and 20 healthy volunteers. Hepatic steatosis was quantified by a chemical shift MRI. Hepatic artery peak systolic and end-diastolic velocity, resistance index (RI) and pulsatility index (PI), hepatic vein RI and PI, portal vein RI, PI, congestion index, and peak maximum velocity were evaluated by Doppler ultrasonography. The hepatic vein waveforms were classified as triphasic, biphasic, or monophasic. Kruskal-Wallis test was performed for comparing more than two groups. If significant differences were found, Mann-Whitney U test with Bonferroni correction was performed for pair-wise comparisons. Pearson & gch;(2) and Fisher's exact tests were used to compare categorical variables. ResultsAccording to MRI, 15 patients had mild, 14 patients had moderate, and 11 patients had severe fatty infiltration. Portal vein peak maximum velocity was median: 19.8 (range 12-33.3), 21.1 (8-41.8), 16.6 (10.6-24.9), and 29.2 (14.1-40.4) cm/s. Congestion index was 0.05 (0.02-0.16), 0.07 (0.01-0.17), 0.11 (0.06-0.24), and 0.05 (0.02-0.16). Hepatic artery RI was 0.75 (0.56-1.00), 0.66 (0.52-0.87), 0.83 (0.38-1.00), and 0.76 (0.48-2.76), and PI was 1.83 (0.90-3.13), 1.38 (1.04-2.63), 1.97 (0.86-2.90), and 1.82 (0.70-2.90) (p=.046 and p=.036) in the mild, moderate, severe steatosis, and control groups, respectively. The rate of triphasic hepatic vein waveforms was higher in controls than in patients with severe steatosis. ConclusionsPortal vein flow velocity decreases in severe hepatic steatosis when compared with controls.
Effects of hormone replacement therapy regimens on mammographic breast density: The role of progestins
(Wiley, 2006) Topal, Naile Bolca; Ayhan, Serdal; Topal, Uğur; Bilgin, Tufan; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Radyoloji Bölümü.; AAI-2327-2021
To evaluate the effects of different regimens of hormone replacement therapy (HRT) on mammographic breast density. Mammograms of 113 healthy postmenopausal women who were on different HRT regimens were evaluated retrospectively. All women had a baseline mammography and at least one mammogram after at least 12 months of HRT. Four parenchymal patterns were considered mammographically. Quantification of density changes that occurred on follow-up mammograms was done qualitatively and with reference to densities on baseline mammograms. Sixty women were treated with a continuous estrogen-progestin combination; 16 with a cyclic estrogen-progestin combination and 37 were with estrogen only. Twenty-six women had increased mammographic density after HRT. Mammographic density increase was detected in 23 women (38.3%) of the continuous estrogen-progestin combination group, two women (12.5%) of the cyclic estrogen-progestin combination group and one woman (2.7%) of the estrogen-only group. Mammographic density increase was more common among women in the continuous estrogen-progestin combination group than the other groups and this difference was found to be statistically significant (P < 0.001). Breast density increase was observed in 18 of 30 women (60%) with higher doses of progestin compared to 5 of 30 women (16.7%) with lower dose (P < 0.05). Postmenopausal HRT may increase mammographic breast density. Breast density appears to be mostly affected by higher doses and continuous administration of progestin.
Hipertansif ve diyabetik hastalarda aterosklerozun erken tanısında Doppler ultrasonografi ile ölçülen damar kompliansının önemi
(Uludağ Üniversitesi, 2012) Ellergezen, Serpil; Topal, Naile Bolca; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Radyoloji Anabilim Dalı.
Hipertansiyon ve diyabetli hastalarda gelişen aterosklerozun erken tanısında renkli Doppler ultrasonografi (US) ile ölçülen arteriyel kompliansın yeri araştırıldı.Yaş gruplarına ayrılmış hipertansif ve diyabetli 60 hasta ile kontrol grubunda 30 kişi olmak üzere toplam 90 kişi çalışmaya katıldı. Tüm gruplarda stenoz tanısı almış, stent takılmış, kladikasyo tanımlayan, anevrizma ve arterit öyküsü bulunan, US incelemesi ile gri skalada yumuşak ya da kalsifiye aterom plağı bulunanlar çalışma dışında bırakıldı. Olgularda sağ karotis, sağ femoral ve sağ posterior tibial arterlerde renkli Doppler US ile spektral analiz ve eş zamanlı elektrokardiyografi (EKG) kayıtları alındı. Bu bulgulardan yararlanarak karotis-femoral arter segmenti ile karotis-posterior tibial arter segmentinde kompliansın bir göstergesi olan atım dalga hızı (ADH) saptandı.Karotis-femoral arter segmentinde kontrol (grup 1), hipertansif (grup 2) ve diyabetli (grup 3) gruplarda ADH değerleri sırasıyla, ortalama 296.49±33.74 cm/sn (ortalama±SD), 315.83±48.69 cm/sn, 335.85±69.54 cm/sn bulundu. Karotis-posterior tibial arter segmentinde grup 1, 2 ve 3'de ADH değerleri sırasıyla, ortalama 557.79±62.23 cm/sn, 618.26±66.68 cm/sn, 626.73±93.78 cm/sn bulundu. Karotis-femoral arter segmentinde grup 1 ile grup 2'nin karşılaştırmasında ADH değerlerinde anlamlı farklılık izlenmedi (p: 0.154). Bu segmentte grup 1 ile grup 3'ün karşılaştırmasında ADH değerlerinde anlamlı farklılık izlendi (p= 0.01). Karotis-posterior tibial arter segmentinde grup 1 ile grup 2'nin karşılaştırmasında (p= 0.018) ve aynı segmentte grup 1 ile grup 3'ün karşılaştırmasında, ADH değerinde anlamlı farklılık saptandı (p= 0.026).Sonuç olarak renkli Dopper US'nin, kompliansın bir göstergesi olan ADH değerini ölçerek, hipertansif ve diyabetli hastalarda aterosklerozun erken döneminin saptanmasında etkin bir yöntem olduğu görülmüştür.
Karaciğer parankimini diffüz etkileyen kronik hastalıklarda hemodinamik parametreler ile MELD skorunun karşılaştırılması
(Uludağ Üniversitesi, 2011) Şahin, Ahu Ulca; Topal, Naile Bolca; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Radyoloji Anabilim Dalı.
Kronik karaciğer parankimi hastalığı olan olgularda portal hemodinamik parametreler ve etyolojik faktörlerin, MELD skorları üzerine etkisinin değerlendirilmesi amaçlandı.Kronik karaciğer parankim hastalığı olan 121 hastanın portal Doppler US bulguları, retrospektif olarak değerlendirildi. Her olgu için Doppler US yapıldığı zamanki MELD skorları hesaplandı. B-mode US ile dalak boyutu, Doppler US ile portal ven çapı, hızı, hepatik arter RI, PI değerleri, kollateral varlığında portal ven hızı değerlendirildi. Etyolojik nedenler ile MELD skorları ve portal hemodinamik parametreler karşılaştırıldı.MELD skoru ile hastaların etyolojik nedenleri; etyolojik nedenlere bağlı hasta grupları arasında MELD skoru ve portal hemodinamik değişkenler bakımından anlamlı fark bulunmadı. Tek bir etiyolojik nedene sahip hasta grubunda MELD skoru ile hepatik arterin Rİ değeri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı (p<0,001, r= 0,616). Birden fazla etiyolojik nedenin olduğu hasta grubunda bu ilişki düzeyi daha yüksek bulundu (p<0,001, r= 0,837). Gruplar arasında yaş, dalak boyutu, pv çapı, pv ortalama hızı ve ha PI bakımından anlamlı fark bulunmamıştır. (p değerleri sırasıyla; 0,84, 0,166, 0,348, 0,172, 0,282, 0,404). Umblikal ven rekanalizasyonu olan hastaların pv ortalama hızı olmayanlara göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksekti(p=0,007). Özafagus varisi ve splenorenal şantı olan hastaların pv ortalama hızı olmayanlara göre anlamlı derecede düşüktü (sırasıyla p değerleri; <0,001, 0,017).Sonuç olarak karaciğer parankimini difüz etkileyen kronik hastalıklarda, MELD skoru ile hepatik arter RI değerleri arasında anlamlı ilişki vardır. Objektif bir prognostik skorlama sistemi olan MELD ile hepatik arter RI değeri arasındaki korelasyon portal doppler US incelemesinde hepatik arter hemodinamisinin de değerlendirilmesinin hastalığın prognozu hakkında öngörüde bulunma açısından faydalı olacaktır.
Kemik mineral yoğunluğu ile karotis intima media kalınlığı arasındaki ilişki
(Uludağ Üniversitesi, 2012) Kandemir, Sibel; Topal, Naile Bolca; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Radyoloji Anabilim Dalı.
Kardiyovasküler hastalıklar dünya genelinde en sık ölüm sebebidir. Osteoporoz yaşlanan toplumlarda giderek sıklığı ve önemi artan bir hastalıktır. Bu çalışmada kardiyovasküler hastalık açısından risk faktörleri dışlanmış kadınlarda kemik mineral yoğunluğu ile aterosklerozun erken bir belirteci olan karotis intima media kalınlığı arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Prospektif olarak yapılan bu çalışmaya UÜTF Radyoloji departmanında kemik mineral yoğunluğu ölçülen 39-75 yaş arası 105 kadın hasta (35 osteoporoz, 35 osteopenik, 35 kontrol) dahil edildi. Hastalar T skoru değerleri kullanılarak Dünya Sağlık Örgütü‟nün sınıflamasına göre gruplandırıldı. B-mod ultrasonografi ile her iki ana karotis arterde intimamedia kalınlığı ölçülüp, ortalama karotis intima media kalınlığı hesaplandı ve karotis plak varlığı araştırıldı. Karotis intima media kalınlığı gruplara göre değerlendirildiğinde normal grupta intima media kalınlığı ortalama 0,65 ± 0,65 mm, osteopenik grupta 0,745 ±0,95 mm, osteoporotik grupta 0,802 ± 0,08 mm bulundu. Her 3 grupta intima media kalınlığı ortalaması açısından aralarında istatistiksel olarak anlamlı farklılık olduğu görüldü (p<0,05). Yaş ile intima media kalınlığı arasında lineer doğrusal ilişki bulundu. Yaş ile lomber T skoru, lomber T skoru ile intima media kalınlığı arasında ise lineer ters ilişki olduğu görüldü. Plak mevcut olan hastaların sayısı istatistiksel olarak yerterli olmadığı için farklılık değerleri hesaplanamadı. Ancak osteoporotik grupta izlenen plakların çoğunluğunun ekojenik tipte olduğu görüldü. Sonuçlarımız osteoporoz ve ateroskleroz arasında daha önceden yapılan çalışmaları desteklemektedir. Bu nedenle düşük kemik mineral yoğunluğu olan kadınlarda ateroskleroz varlığı açısından dikkatli olunması gerektiği ve osteoporozun tedavisi ile ortaya çıkabilecek kardiyovasküler hastalıkların sıklığının azalabileceğini düşünmekteyiz.
Memenin fibroepitelyal lezyonlarının US bulgularının eksizyonel biyopsi sonuçlarıyla karşılaştırılması
(Bursa Uludağ Üniversitesi, 2021-04-16) Kandemirli, Sedat Giray; Kaya, Mehmet Onur; Gürsel, Başak Erdemli; Tolunay, Şahsine; Topal, Naile Bolca; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Radyoloji Anabilim Dalı.; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Tıbbi Patoloji Anabilim Dalı.; 0000-0002-0047-1780; 0000-0002-9038-0515; 0000-0002-4821-242X
Çalışmamızın amacı, ultrasonografi (US) eşliğinde kesici iğne biyopsi (KİB) sonucu fibroepitelyal lezyon (FEL) olan lezyonların klinik ve US bulgularını, patolojik ayrımda kullanılan Ki-67 indeksini, eksizyonel biyopsi sonuçlarıyla karşılaştırarak ayırımda yararlı olabilecek bulguların araştırılmasıdır. 2009-2013 yılları arasında US eşliğinde KİB yapılmış 50 olguda, sonucu FEL olan 53 lezyon değerlendirilmiştir. Elliüç lezyonun 43’ü histopatolojik olarak FA, 10 tanesi de filloides tümör (FT) tanısı almıştır. Hastaların klinik bulguları, lezyonların BIRADS sınıflamasına göre yapılan ultrasonografik özellikleri ve KİB preparatlarının Ki-67 proliferatif indeks değerleri belirlenmiştir. Ayrıca meme radyolojisi konusunda 20 yıllık deneyim olan bir radyolog, eksizyon sonuçlarını bilmeden, lezyonların sonografik görüntülerini yorumlamıştır. Buna göre hiçbir klinik ve ultrasonografik parametrenin FA ve FT ayrımında özgün olmadığı sonucuna ulaşılmıştır. KİB preparatlarından yapılan Ki-67 proliferatif indeks değerleri de ayırıcı tanıya katkı sağlamamıştır. Ancak meme radyolojisi konusunda uzman radyoloğun öngörüsü ile cerrahi sonuçlar arasında istatistiksel olarak anlamlı uyumluluk bulunmuştur. Bu nedenle KİB sonucu FEL gelen ancak uzman radyoloğun benign olarak yorumladığı seçilmiş olgularda yakın takip alternatif bir seçenek olarak değerlendirilebilir.
Mp-MR ile prostat kanseri şüphesi bulunan hastalarda, MR-TRUS füzyon biyopsi ve kognitif füzyon biyopsi tekniklerinin karşılaştırılması
(Bursa Uludağ Üniversitesi, 2023-04-05) Gürsel, Başak Erdemli; Öngen, Gökhan; Topal, Naile Bolca; Turan, Levent; Yavaşçaoğlu, İsmet; Savcı, Gürsel; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Radyoloji Anabilim Dalı.; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Üroloji Anabilim Dalı.; 0000-0002-0047-1780; 0000-0002-7348-0813; 0000-0002-4821-242X; 0000-0003-3088-4233; 0000-0002-1788-1997; 0000-0002-7381-9768
Bu çalışmada, Multiparametrik Manyetik Rezonans (mp-MR) tetkikinde PIRADS 3 (Prostat Görüntüleme Raporlama ve Bilgi Sistemi) ve üzeri lezyonu bulunan hastalarda MR- Transrektal Ultrasonografi (MR-TRUS) eşliğinde füzyon biyopsi ve kognitif Füzyon (KF) biyopsi tekniklerinin prostat kanseri saptamadaki etkinliklerinin karşılaştırılması amaçlanmıştır. Kliniğimizde 2017-2022 yılları arasında biyopsi öncesi yapılmış mp-MR tetkiklerinde PIRADS 3 ve üzeri lezyonu bulunan, PSA değeri 2-20 ng/ml arasında olan, daha önce hiç prostat biyopsisi yapılmamış ve mp-MR tetkiki sonrası ilk 6 ay içerisinde 48 MR-TRUS, 48 KF füzyon biyopsisi yapılmış 96 hasta seçildi. Hasta yaşı, PSA değeri, prostat volümü, lezyonların boyutu ve PIRADS skoru gibi parametreler değerlendirildi. Gruplar arasında demografik verilerde, PSA değerleri, prostat volümleri ve lezyonların boyut ve PIRADS skorlarında anlamlı farklılık saptanmadı (p>0.05). Kognitif füzyon yapılan grupta herhangi bir lokalizasyonda kanser yakalama oranı %41,7 (20/48 hasta), MR-TRUS füzyon biyopsi yapılan grupta %39,6 (19/48 hasta) bulundu. İki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmadı (p=0,835). Hedefli biyopsi sonuçlarında ise kanser saptama oranları KF grubunda %85 (17/20 hasta), MR-TRUS grubunda %73,7 (14/19 hasta) bulundu. Bu iki grup arasında da anlamlı farklılık izlenmedi (p=0,518). Sonuç olarak, kanser yakalama başarısının benzer olması, uygulamasının daha kolay ve maliyetinin daha düşük olması nedeniyle KF biyopsi tekniği MR-füzyon biyopsisine tercih edilebilir.
Multidedektör bilgisayarlı tomografi koroner anjiyografi bulguları ve karotis intima-media kalınlığı arasındaki ilişki
(Uludağ Üniversitesi, 2011) Kır, Hilal; Topal, Naile Bolca; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Radyoloji Anabilim Dalı.
Sistemik aterosklerozun erken dönem değişikliklerinin bir göstergesi olan karotis intima-media kalınlığının (KİMK), multidedektör bilgisayarlı tomografi (MDBT) koroner anjiyografi ile belirlenen koroner kalsiyum skoru ve koroner arter hastalığının varlığı ve yaygınlığı arasındaki ilişkiyi araştırmak amaçlandı.Klinik endikasyonla MDBT koroner anjiografi yapılması planlanan 18-65 yaş arası 100 hasta çalışmaya katıldı. MDBT ile koroner kalsiyum skorları (KKS) ve koroner anjiyografi ile koroner arter hastalığı (KAH) varlığı belirlendi. Hastaların demografik özellikleri kaydedildi. B-mod ultrason ile her iki ana karotis arter intima-media kalınlığı ölçülüp, ortama KİMK hesaplandı ve karotis plak varlığı araştırıldı. Koroner kalsiyum skorlaması ile KKS:0 ve KKS>0 olanlar belirlendi. KKS>0 olanlar da KKS: 0-10, 11-100, 101-400 ve >400 olarak gruplandırıldı. Koroner anjiyografi ile KAH (-) ve KAH (+) olanlar belirlendi. KAH (+) olanlar da tutulan damar sayısına göre tek, iki, ikiden fazla damar tutulumu olanlar, stenoz oranına göre hafif (<%50), orta (%50-75) ve şiddetli (>%75) derecede stenoz olanlar olarak gruplandırıldı.KKS değerlendirildiğinde 56 hastada KKS:0 ve 39 hastada KKS>0 bulundu. KKS ile KİMK arasında anlamlı ilişki bulundu (p<0,001). Koroner anjiyografi değerlendirildiğinde 47 hasta KAH (-) ve 31 hasta KAH (+) bulundu. KAH (-) olan grupta ortalama KİMK 0,65±0,10 mm iken, KAH (+) olan grupta ortalama KİMK 0,76±0,09 mm olarak bulundu. KAH varlığı ile KİMK arasında anlamlı ilişki vardı. (p<0,05) En yüksek ve ortalama KİMK için kestirim değeri >0,7 mm alındığında, bu yöntemin MDBT koroner anjiyografi ile KAH varlığını belirleme açısından duyarlılık ve özgüllüğü sırasıyla %64,5 ve %78,7; pozitif ve negatif öngörü değerleri sırasıyla %66,7 ve %77,1 olarak belirlendi. (Eğri altında kalan alan 0,790 ve %95 güven aralığı 0,68-0,87) Ancak KAH (+) olan grupta hastalığın yaygınlığı açısından, tutulan damar sayısı ve stenoz oranları ile KİMK arasında anlamlı ilişki bulunamadı. Koroner kalsiyum yüksekliği ve KAH varlığı ile karotis plak varlığı arasında anlamlı ilişki bulundu. (p<0,05 ve p<0,05)Sonuç olarak, ultrasonografi ile KİMK ölçümü, erken dönem aterosklerozun belirlenmesinde ve kardiyovasküler risk değerlendirmesinde kullanılabilecek, girişimsel olmayan, kolay uygulanabilir ve ucuz bir tanı yöntemidir.
Multidedektör bilgisayarlı tomografi koroner kalsiyum skorlama ile karotis intima-media kalınlığı arasındaki ilişki
(Uludağ Üniversitesi, 2013-01-21) Kır, Hilal İrteni; Eritmen, Ülkü; Topal, Naile Bolca; Gökalp, Gökhan; Sığırlı, Deniz; Alparslan, Burcu; Savcı, Gürsel; Erdemli, Başak; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Radyoloji Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Biyoistatistik Anabilim Dalı.
Çalışmamızın amacı, sistemik aterosklerozun erken dönem değişikliklerinin bir göstergesi olan karotis intima-media kalınlığı (KİMK) ile multidedektör bilgisayarlı tomografi (MDBT) ile belirlenen koroner kalsiyum skoru ve koroner arter hastalığının varlığı ve yaygınlığı arasındaki ilişkinin araştırılmasıdır. Klinik endikasyonla MDBT koroner anjiografi yapılması planlanan 18-65 yaş arası 100 hasta çalışmaya katıldı. MDBT ile koroner kalsiyum skorları (KKS) belirlendi. Hastaların demografik özellikleri kaydedildi. B-mod ultrason ile her iki ana karotis arterde intima-media kalınlığı ölçüldü ve karotis plak varlığı araştırıldı. Koroner kalsiyum skorlaması ile KKS=0 ve KKS>0 olanlar belirlendi. KKS>0 olanlar da KKS= 0-10, 11-100, 101-400 ve >400 olarak gruplandırıldı. KKS değerlendirildiğinde 56 hastada KKS=0 ve 39 hastada KKS>0 bulundu. KKS grupları arasında KİMK bakımından anlamlı fark bulundu (p<0,001). KKS=0 ve >0 olanlar arasında karotis plak varlığı bakımından anlamlı fark bulundu (p<0,05). Sonuç olarak, ultrasonografi ile KİMK ölçümü, erken dönem aterosklerozun belirlenme sinde ve kardiyovasküler risk değerlendirmesinde kullanılabilecek, invaziv olmayan, kolay uygulanabilir ve ucuz bir tanı yöntemid
Multimodal ultrasonografi incelemesinin tiroid nodül karakterizasyonundaki rolü ve histopatoloji sonuçlarının retrospektif karşılaştırılması
(Bursa Uludağ Üniversitesi, 2021) Çağlar, Barış; Topal, Naile Bolca; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Radyoloji Anabilim Dalı.
Benign ve malign tiroid nodüllerinin konvansiyonel ultrason görüntüleme (USG) ile ayrımı zor olabilmektedir. Bu çalışmada malign ve benign tiroid nodüllerinin ayrımında multimodal USG ile değerlendirmenin katkısının incelenmesi amaçlanmıştır. Tiroid nodülü nedeniyle sonografik olarak değerlendirilen ve ince iğne aspirasyon biyopsisi yapılan tiroid nodülleri retrospektif olarak değerlendirildi. SMI ile değerlendirilen vasküler indeks ve SWE ile değerlendirilen elastisite bulguları olan 77 hasta ve 81 tiroid nodülü ile çalışma gerçekleştirildi. 81 tiroid nodülünün patolojisi sonuçlarında 15’inin malign, 66’sının benign olduğu izlendi. Malign tiroid nodüllerinde gri skala USG bulgusu olan hipoekojenite, solid komponent, düzensiz kontur, nodül boyunun genişliğinden fazla olması, SWE bulgusu olan yüksek elastisite benign nodüllere kıyasla daha sık izlendi. ROC analizinde, malign tiroid nodüllerin tanısında SMI ile değerlendirilen vasküler indeks için en iyi eşik değerin %9,2’nin üzeri olduğu (AUC=0,637, sensitivite %60, spesifite %96,6), SWE ile değerlendirilen elastisite indeksi için en iyi eşik değerin 43,9 kPa üzeri olduğu (AUC=0,671, sensitivite %60, spesifite %72,7) izlendi. Üç USG yönteminin kombinasyonunun spesifitesi her yöntemin ayrı ayrı spesifitesinden yüksek bulundu. Multimodal USG’nin sensitivitesi ve spesifitesi sırasıyla %6,6-40, %98,4-100 arasında değişmekteydi. Bu çalışmanın sonucu gri skala, SMI ve SWE’den oluşan multimodal USG’nin kullanımının malign tiroid nodüllerinin dışlanmasına yardım edeceğine işaret etmekteydi.
Ondokuzuncu gebelik haftasında prenatal tanı alan fetal şizensefali olgusu
(Uludağ Üniversitesi, 2012-10-09) Demir, Bilge Çetinkaya; Topal, Naile Bolca; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Radyoloji Anabilim Dalı.
Şizensefali serebral kortikal gelişim patolojisi olup ventriküllerden korteks yüzeyine kadar derin bir yarığın tek ya da çift taraflı olarak oluşması ile karakterizedir. Olgumuzda 19’uncu gebelik haftasında korpus kallosum yokluğunun eşlik ettiği bilateral açık dudak şizensefali tespit edilmiştir. Literatürde intrauterin hayatta en erken haftada tanı alan olgu olması nedeni ile önem taşımaktadır. Şizensefali tanısı alan çocuklar çok değişken nörolojik sekellere sahiptirler. Ciddi konuşma ve zeka geriliği, spastik kuadriparezi ve gelişme geriliğine neden olmaktadır. Bu sebeple şizensefalinin prenatal tanısının nörogörüntüleme yöntemleri ile konulması aileye bebekte beklenen olası sekelleri anlatmak ve konsulte etmek açısından yardımcı olacaktır.
Prenatal diagnosis of fetal umbilical cord teratoma
(Walter De Gruyter Gmbh, 2014-08-01) Demir, Bilge Çetinkaya; Topal, Naile Bolca; Güneş, Esra Şahin; Yazıcı, Zeynep; Yalçınkaya, Ulviye; ÇETİNKAYA DEMİR, BİLGE; BOLCA TOPAL, NAİLE; Güneş, Esra Şahin; YAZICI, ZEYNEP; YALÇINKAYA, ÜLVİYE; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Radyoloji Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Radyoloji Anabilim Dalı.; 0000-0001-6845-9991; AAH-9834-2021; AAH-8924-2021; AAI-2327-2021; AAI-2303-2021; IDE-0603-2023
Umbilical cord teratomas are rare tumoral lesions of umbilical cord which have challenging antenatal diagnosis. The cord teratomas contain tissue from all three germ layers and have both cystic and solid components. This ultrasonographic appearance may help the clinician to clarify the correct diagnosis. We report a case of cord teratoma diagnosed prenatally by ultrasonography and magnetic resonance imaging. Since cord teratomas may lead to adverse fetal outcomes, close follow-up of the fetus is recommended.