Browsing by Author "Kocael, Fatma"
Now showing 1 - 5 of 5
- Results Per Page
- Sort Options
Publication A comparison of chlorhexidine and povidone-iodine solutions in neonatal intensive care units(Wiley, 2023-01) Küçüker, Hakan; Çakır, Salih Çağrı; Köksal, Nirgül; Özkan, Hilal; Kocael, Fatma; Dorum, Bayram Ali; Yıldırım, Cansu Sivrikaya; Çelebi, Solmaz; Hacımustafaoğlu, Mustafa; KÜÇÜKER, HAKAN; ÇAKIR, SALİH ÇAĞRI; KÖKSAL, FATMA NİRGÜL; ÖZKAN, HİLAL; KOCAEL, FATMA; SİVRİKAYA YILDIRIM, CANSU; ÇELEBİ, SOLMAZ; HACIMUSTAFAOĞLU, MUSTAFA KEMAL; Dorum, Bayram Ali; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi; 0000-0002-1636-5819; 0000-0001-5761-4757; 0000-0002-1787-6872; 0000-0003-4646-660X; 0000-0002-2823-8454; CZJ-5958-2022; HJZ-4508-2023; CZV-1969-2022; IGT-7005-2023; DXK-0792-2022; A-5375-2017; KGF-7434-2024; ENK-4130-2022; CTG-5805-2022Background: Povidone-iodine (10%; PI) and 2% chlorhexidine in 70% isopropyl alcohol (CHG-IA) solutions are among the most widely used disinfectants in the neonatal intensive care units. This study compares the use of these disinfectants and helps decide which is superior to the other for neonatal use.Methods: All term and preterm infants born and hospitalized in Bursa Uludag University Hospital between July 2018-March 2020 were included. The infants were randomized into two disinfectant groups before birth. The application site was cleaned with the assigned disinfectant before intervention. The infants were screened for rates of neonatal sepsis, thyroid-stimulating hormone (TSH) levels, free thyroxine (fT4) levels, skin reactions to the assigned solution, and acute neurological side effects.Results: We enrolled 208 term and preterm infants (PI:104 vs. CHG-IA: 104) in the study. The prematurity rates were identical (PI: 74.0%; CHG-IA: 72.1%; p = 0.755). Neonatal sepsis rates among these groups were not statistically different (PI: 8.7%; CHG-IA: 4.8%; p = 0.406). The median TSH value of the PI group was high (4.05 mIU/L) in comparison with that of the CHG-IA group (3.09 mIU/L; p = 0.016). No cutaneous or neurological side effects were recorded in patients treated with CHG-IA solution.Conclusions: Although these two solutions were equally protective against infections, the CHG-IA solution was a better alternative to PI for neonatal use. Considering that the PI solution may be responsible for impaired thyroid function, the CHG-IA solution is a good alternative because it provides sufficient protection with a safer adverse effect profile.Publication Etiology, clinic and prognosis of seizures in preterm and term neonates: A retrospective study(Bursa Uludag Üniversitesi, 2021-08-01) Cakir, Salih Cagri; ÇAKIR, SALİH ÇAĞRI; Toker, Rabia Tutuncu; TÜTÜNCÜ TOKER, RABİA; Koksal, Nilgun; Ozkan, Hilal; ÖZKAN, HİLAL; Okan, Mehmet Sait; OKAN, MEHMET SAİT; Kocael, Fatma; KOCAEL, FATMA; Yoruk, Gulce; YÖRÜK, GÜLCE; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dali; 0000-0001-5761-4757; 0000-0002-3129-334X; 0000-0002-9303-5768; 0000-0002-1787-6872; IZP-6290-2023; HJZ-4508-2023Introduction: The seizure is one of the most common neurological problems in neonatal intensive care units (NICU). Its frequency and etiology differ between preteen and term babies. This study aimed to investigate the properties, causes, response to treatment, and prognostic factors of neonatal seizures in term and preterm babies.Materials and Methods: The files of patients with a diagnosis of neonatal seizure in the NICU between 01/01/2014 and 01/09/2019 were analyzed retrospectively. Gross motor function classification, hearing test results and epilepsy rates were examined for neurological outcomes.Results: A total of 86 patients (43 preterm and 43 term infants) were included in this study. The most common etiological factors were hypoxic-ischemic encephalopathy (HIE) (35%) in term infants and intraventricular hemorrhage (IVH) in preterm infants (54%). The most common seizure type was subtle seizures in preterm babies and clonic seizures in term babies. The first seizure day was more on the first day and between the 4-7 days in term babies and after seventh days in preterm babies (p <0.05). The onset time of seizures in preterm babies was more after seven days at IVH, and on the first day at HIE (p<0.05). Status epilepticus frequency is higher in preterm (30%) than term (9.3%) (p = 0.015). The response rate to phenobarbital treatment was 71% in term infants and 50% in preterm infants (p = 0.06). According to the criteria (death, epilepsy, hearing loss, autism and gross motor function scale> 2) in our study, the poor prognosis rates were (52%) in term infants and (75%) in preterm infants (p = 0.051).Conclusion: In the etiology of neonatal seizures, IVH in preterm infants and HIE in term infants were the first. The neurological outcomes of patients who had convulsions in the neonatal period should be followed closely.Item New-generation fish oil and olive oil lipid for prevention of oxidative damage in preterm infants: Single center clinical trial at university hospital in Turkey(Wiley, 2019-04) Ozkan, Hilal; Köksal, Nilgün; Dorum, Bayram Ali; Kocael, Fatma; Ozarda, Yeşim; Bozyigit, Cengiz; Doğan, Pelin; Varal, Ipek Güney; Bağci, Onur; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Dahili Tıp Bilimleri/Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Bölümü.; 0000-0002-2823-8454; 0000-0001-9308-9806; 0000-0003-2215-6973; 0000-0002-1787-6872; 0000-0002-3298-066X; AAI-5981-2020; A-5375-2017; AAL-8873-2021; AAG-8393-2021; 16679325400; 7003323615; 37661266800; 57208440144; 35741320500; 57207927074; 55316686500; 57197818259; 20733563300BackgroundParenteral nutrition (PN) has been widely used in preterm infants. The lipid solutions used for PN, however, are associated with oxidative stress and morbidity. The aim of this study was to compare the effectiveness of a new-generation lipid emulsion (SMOFLipid) and olive-oil based lipid emulsion for prevention of PN-associated oxidative damage. MethodsPreterm infants<32weeks of gestational age were included in this prospective randomized study. All infants were randomized to SMOFlipid or olive-oil based lipid emulsion (ClinOleic). Lipid peroxidation products were evaluated in all infants. In addition, total antioxidant capacity (TAC), and both pro- and anti-inflammatory cytokines were studied at days 0, 7 and 14. ResultsA total of 89 infants (SMOFlipid, n=42; ClinOleic, n=47) were enrolled. TAC was higher in the SMOFlipid group compared with the ClinOleic group at all time points, and the difference on day 7 was statistically significant. Although the anti-inflammatory cytokine interleukin-10 was higher in the SMOFlipid group, this difference was not significant. Bronchopulmonary dysplasia (BPD) was lower in the SMOFlipid group (14.1%) than in the ClinOleic group (31.2%), but this finding was non-significant p>0.05. The rate of severe BPD was significantly lower in the SMOFlipid group. ConclusionTo our best of knowledge, this is the first study to suggest that SMOFlipid might decrease oxidative damage and oxidative-stress-associated morbidity compared with olive oil-based emulsion in preterm infants.Item Preterm ve term bebeklerde konvülziyonların klinik, etiyolojik ve prognostik özelliklerinin retrospektif olarak araştırılması(Galenos Yayıncılık, 2021-04-25) Çakır, Salih Çağrı; Toker, Rabia Tütüncü; Köksal, Nilgün; Özkan, Hilal; Okan, Mehmet Sait; Kocael, Fatma; Yörük, Gülce; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/ Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı/Neonatoloji Bilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/ Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı/Çocuk Nörolojisi Bilim Dalı.; 0000-0001-5761-4757; 0000-0002-3129-334X; 0000-0002-6067-3886; 0000-0001-5454-5119; 0000-0002-7155-6634; 0000-0002-1787-6872; 0000-0002-3437-3564Giriş: Konvülziyon yenidoğan yoğun bakım ünitelerinde (YDYBÜ) en sık görülen nörolojik sorunlardandır. Sıklığı ve etiyolojisi preterm ve term bebeklerde farklılık göstermektedir. Bu çalışma ile term ve preterm bebeklerde neonatal konvülziyonların özellikleri, nedenleri, tedaviye yanıtı ve prognozu etkileyen faktörlerin araştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışma retrospektif olarak 01/01/2014-01/09/2019 yılları arasında YDYBÜ’de yatarken neonatal konvülziyon tanısı almış olan veya neonatal konvülziyon tanısıyla YDYBÜ’ne yatırılan preterm ve term hastaların dosya verileri alınarak yapıldı. Nörolojik prognoz göstergesi olarak kaba motor fonksiyon sınıflaması, işitme testi sonuçları, epilepsi oranlarına bakılmıştır. Bulgular: Çalışmaya neonatal konvülziyon tanısı alan 43 preterm, 43 term bebek olmak üzere toplam 86 hasta alındı. Term hastalarda hipoksik iskemik ensefalopati (HİE) (%35), preterm bebeklerde intraventriküler hemoraji (İVH) (%54) en sık etiyolojik faktördü. Preterm bebeklerde subtle, term bebeklerde klonik nöbetler daha sıktı. Konvülziyon başlama zamanı term bebeklerde ilk gün ve 4-7 gün arasında, preterm bebeklerde ise yedi günden sonrası daha fazlaydı (p<0,05). Preterm bebeklerde İVH’ye bağlı konvülziyonlar yedi günden sonra, HİE’ye bağlı olanlar ilk gün daha yüksekti (p<0,05). Status epileptikus, pretermler bebeklerde (%30) term bebeklerden (%9,3) daha fazlaydı (p=0,015). İlk tercih antikonvülzan olan fenobarbital tedavisine yanıt term bebeklerde %71, preterm bebeklerde ise %50 idi (p=0,06). Çalışmamızda alınan kriterlere (ölüm, epilepsi, işitme kaybı, otizm ve kaba motor fonksiyon skalası >2) göre kötü prognoz oranları term bebeklerde %52 (n=16) ve preterm bebeklerde ise %75’dir (n=22) (p=0,051). Sonuç: Neonatal konvülziyon etiyolojisinde preterm bebeklerde İVH, term bebeklerde ise HİE ilk sırada bulunmuştur. Yenidoğan döneminde konvülziyon geçiren hastaların nörolojik gelişimlerinin yakın takip edilmesi gerekmektedir.Item Tip 1 diyabetes mellituslu hastalarda tanı gecikmesinin değerlendirilmesi(Uludağ Üniversitesi, 2017) Kocael, Fatma; Tarım, Ömer; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı.Tip 1 Diyabetes Mellitus (Tip 1 DM) çocukluk ve adölesan dönemde en sık görülen endokrin-metabolik bozukluktur. DM'nin erken tanısı ve metabolik kontrolün sağlanması ile birçok komplikasyonun önlenebileceği ve geciktirilebileceği bilinmektedir. Tip 1 DM'li hastalar daha çok poliüri, polidipsi, kilo kaybı gibi semptomlarla başvururlar. Bu çalışmada, tip 1 DM tanılı hastalarda tanıdaki gecikme oranını, gecikmenin nedenlerini ve sonuçlarını saptamak amaçlanmıştır. Bu çalışma Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Çocuk Endokrinoloji Polikliniği'nde 2007-2016 tarihleri arasında tip 1 DM tanısı ile takip edilen gönüllü 175 olgu incelenerek yapılmıştır. Hastalara ve ebeveynlerine "Tip 1 DM'li Hastalarda Tanı Gecikmesinin Değerlendirilmesi Anketi" verilmiştir. Hastaların dosyaları retrospektif incelenerek kan gazı parametreleri, HbA1c, GAD 65 ve c-Peptid, tiroid ve çölyak otoantikorları ve uzun dönem izlemdeki komplikasyonlar incelenmiştir. Hastalara mevcut şikayetleriyle konulan ilk tanılar; 139 (%79,4) hasta Tip 1 DM, 14 (%8) hasta üriner sistem enfeksiyonu, 13 (%7,4) hasta üst solunum yolu enfeksiyonu, 5 (%2,9) hasta anemi, 1 (%0,6) hastada ensefalit ve/veya menenjit tanısı almıştı. Hastaların çoğunda semptomların başlangıcından sonraki ilk iki hafta içinde tanı konduğu saptandı. Tanı alma süresi ve HbA1c değerlerinde istatistiksel fark saptanmadı (p>0,05). Tip 1 DM tanı ve tedavisindeki gelişmelere rağmen; hastalarımızın hala önemli bir bölümünün diyabetik ketoasidoz (DKA) ile başvurması dikkat çekicidir. Erken tanı; mortalite ve morbidite oranının düşmesine ve acil tedavide daha yüz güldürücü sonuçlar elde edilmesine olanak vermektedir. Toplumun ve hekimlerin diyabet konusunda bilinçlendiği, hizmet kalitesinin arttığı, ulaşılabilir sağlık merkezlerinin çoğaldığı ve sosyoekonomik olanakların arttığı oranda tip 1 DM'de erken tanı ve tedavi olanaklarının da artacağı düşünülmektedir.