Browsing by Author "Bulur, Vesile"
Now showing 1 - 3 of 3
- Results Per Page
- Sort Options
Item Bazı seçilmiş adi fiğ (Vicia sativa L.) hatlarının verim ve önemli tarımsal özellikleri(Uludağ Üniversitesi, 1993-09-10) Bulur, Vesile; Çelik, Necmettin; Uludağ Üniversitesi/Fen Bilimleri Enstitüsü/Tarla Bitkileri Anabilim Dalı.Bu araştırma bazı seçilmiş adi fiğ (Vicia sativa L.) hat ve çeşitlerinin verim ve önemli tarımsal özelliklerinin araştırılması amacıyla yapılmıştır. Çalışmalar U.Ü. Ziraat Fakültesi Araştırma ve Uygulama Çiftliği'nde yürütülmüştür. Deneme "Tesadüf Blokları Deneme Deseni"ne göre planlanmış ve üç tekerrürlü olarak kurulmuştur. Araştırmada 24 hat (14,28,31,42, 50,53,54,64,73,74,79,120,122,123,126,130,133,140,142,157,166,170, 172,173) ve 4 çeşit (Karaelçi, Emir(20-l), Kubilay ve Tazza) kullanılmıştır. Araştırmalarımızda elde edilen sonuçlar aşağıdaki gibi özetlenebilir. Morfolojik özellikler -Bitki boyu yönünden hat ve çeşitler arasında önemli faklılıklar ortaya çıkmıştır. Gözlemlere göre çeşitler arasında Karaelçi hatlar arasında ise 157 nolu hat en uzun bitki boyuna sahiptir. -Yaprakçık eni yönünden hat ve çeşitler arasında önemli faklılıklar bulunmuştur. Hat ve çeşitler arasında en yüksek yaprakçık eni değeri Emir(20-1) ve Karaelçi çeşitlerinde tespit edilmiştir. Bunları 120 ve 126 nolu hatlar izlemiştir. -Yaprakçık boyu yönünden hat ve çeşitler arasında önemli faklılıklar bulunmuş ve 123 nolu hattının en yüksek değere sahip olduğu saptanmıştır. -Bitki boyunda olduğu gibi ilk bakla yüksekliğinde de Karaelçi çeşiti en yüksek değere sahiptir ve bunu 157 nolu hat izlemiştir. -Hat ve çeşitler arasında bitkide bakla sayısı yönünden istatiksel faklılıklar olmamasına rağmen, en fazla bitkide bakla sayısına 54 nolu hatta rastlanmıştır. -Hat ve çeşitler arasında boğumda en fazla bakla sayısına Karaelçi çeşiti sahip olmuş bunu 53 ve 157 nolu hatlar izlemiştir. -Hat ve çeşitler arasında baklada tohum sayısı yönünden Önemli farklılıklar ortaya çıkmış ve 54 nolu hat en yüksek değeri vermiştir. -En fazla 1000-tane ağırlığı Emir(20-1) çeşitinde ve 28 nolu hatta elde edilmiştir. Agronomik (Tarımsal) özellikler -En yüksek ilkbahar büyüme gücü 120 nolu hatta saptanmıştır. -Hat ve çeşitler arasında çiçeklenme süreleri bakımından istatistik faklılıklar ortaya çıkmış ve 64,120,123,130,142,173 nolu hatlar ile Kubilay çeşiti en kısa sürede %50 çiçeklenmeye Ulaşmışlardır. -Yaş ot verimi yönünden en yüksek değer 123 nolu hatta tespit edilmiştir. -Kuru madde veriminde en yüksek değer yaş ot veriminde olduğu gibi 123 nolu hatta görülmüştür. -Tane verimi yönünden hat ve çeşitler arasında önemli faklılıklar ortaya çıkmış ve en yüksek tane verimi 172 nolu hatta elde edilmiştir. -Yapılan hamprotein analiz sonuçlarına göre kuru maddede en yüksek hamprotein verimine 123 nolu hatta, tanede ise 133 nolu hatta rastlanmıştır. incelenen özellikler Arası ilişkiler -Araştırmada incelenen özelliklerin kendi arasındaki ilişkileri de incelenmiştir. Tane verimi ile pozitif ve önemli ilişkisi bulunan özellikler tanede hamprotein verimi (r=0.246**), kuru madde verimi (r=0.309**), yaş ot verimi (r=0.294**), ilkbahar büyüme gücü (r=0.373**) iken, çiçeklenme süresi (r=- 0.329**) ve boğumda bakla sayısı (r=-0.402**) ise negatif önemli ilişki oluşturmuşlardır. -Kuru madde verimi ile tanede hamprotein verimi (r=0.270*), kuru maddede hamprotein verimi (r=0.874**), yaş ot verimi (r=0.900**), ilkbahar büyüme gücü (r=0.500**), tane verimi (r=0.309**) arasında pozitif ve önemli ilişkiler bulunmuştur. 1992 yılında yapmış olduğumuz bir yıllık araştırma sonuçlarına bakarak kesin kararlar vermek yanlış olabilir. Ancak ıslah çalışmalarında kullanılacak olan bu hatlar üzerinde kesin karar verebilmek hatların mikro ve makro verim denemelerinden geçirilmesi gerekir. Bu amaçla hatlar iki çeşit ile birlikte mikro verim denemesine alınmış ve araştırmaları sürdürülmektedir.Item Farklı biçim zamanlarının bazı yonca çeşitlerinde (medicago sativa L.) ot verimi ve kalitesi ile bazı morfolojik özellikleri üzerine etkileri(Uludağ Üniversitesi, 2000-04-21) Bulur, Vesile; Çelik, Necmettin; Uludağ Üniversitesi/Fen Bilimleri Enstitüsü/Tarla Bitkileri Anabilim Dalı.Bu araştırma, değişik biçim çağlarının yonca otunun verim ve kalitesi ile bazı verim unsurlarına ait etkilerini saptamak amacıyla yapılmıştır. Bu amaçla, araştırmada 4 yonca çeşidi (Kayseri, Mesa-sirsa, Elçi ve Pioneer-5929) dört farklı olgunluk çağında (tam tomurcuklanma, %10 çiçeklerime, %50 çiçeklenme ve bakla bağlama başlangıcı) biçilmiştir. Tarla çalışmaları üç yıl süre ile (1997-1999) Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarımsal Araştırma ve Uygulama Merkezi 'nde yürütülmüştür. Tüm parsellerde yaş ot verimi, kuru ot verimi, bitki boyu, yaprakçık eni, yaprakçık boyu, ana sap kalınlığı, kuru ot oranı, sap oram, yaprak oram, sap verimi, yaprak verimi, ham protein oram ve ham protein verimi gibi özellikler incelenmiştir. Yıllık biçim sayılan farklı olgunluk zamanlarına ve deneme yıllarına göre değişiklik göstermiştir. Tam tomurcuklanma dönemindeki biçimlerden 4 (1998 ve 1999) veya 5 (1997), %10 çiçeklenme dönemindeki biçimlerden 3 (1998) veya 4 (1997 ve 1999) ve %50 çiçeklenme ile bakla bağlama başlangıcındaki biçimlerden üç yılda da üçer biçim alınmıştır. Bir yıl içerisinde yapılan sıralı biçimlerde kuru ot oranı, yaprak oranı ve ham protein oram değerlerinde ilk biçimden itibaren artışlar söz konusu iken, incelenen diğer bütün özelliklerde azalmalar görülmüştür. Her üç deneme yılında da biçimler tam tomurcuklanma zamanından itibaren bakla bağlama başlangıcına doğru kaydırıldığında bitki boyu, ana sap kalınlığı, kuru ot oranı ve sap oranı değerlerinde artışlar; yaprak oranı ve ham protein oranı değerlerinde ise azalmalar olmuştur. İncelenen diğer özellikler ise deneme yıllarına göre farklılıklar göstermiştir. Farklı olgunluk zamanlarında biçilen çeşitler arasında çok önemli farklılıklar ortaya çıkmazken, Kayseri ve Mesa-sirsa çeşitleri incelenen bütün özelliklerde yüksek değerleri vermişlerdir. En düşük değerler ise Pioneer-5929 çeşidinden elde edilmiştir. Üç yıllık deneme sonuçlarına göre, Bursa yöresi veya benzer ekolojik koşullarda yonca tarımı için Kayseri ve Mesa-sirsa çeşitleri önerilebilir. Maksimum kuru ot verimi için Kayseri yonca çeşidinin %10 ve %50 çiçeklenme devrelerinde, Mesa-sirsa çeşidinin ise %10 çiçeklenme ile bakla bağlama başlangıcında hasat edilmeleri uygun düşmektedir. En yüksek ham protein verimi söz konusu olduğunda ise her iki çeşidin de %10 çiçeklenme veya bakla bağlama başlangıcında hasat edilmeleri gerekmektedir.Item Farklı ekim sıklığı ve azot dozlarının Otholom ekmeklik buğday çeşidinde verim ve verim komponentlerine etkisi(Uludağ Üniversitesi, 1996) Turgut, İlhan; Bulur, Vesile; Çelik, Necmettin; Doğan, Ramazan; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Tarla Bitkileri Bölümü.Bu araştırma, bir ekmeklik buğday çeşidi olan Otholom'dan Bursa ekolojik koşullarında fazla verim almak için en uygun ekim sıklığı ve azotlu gübre miktarını belirlemek üzere yapılmıştır. Bunun için dört ekim sıklığı (450, 550, 650, 750 tane/m2) ile beş azot dozu (0, 8, 12, 16, 20 kg N/da) denenmiştir. İki yıl (1992, 1993) sürdürülen araştırmalarda ilk yılın tane verimleri ikinci yılınkilerden düşük olmuştur. Yıllar arası iklim ve toprak faktörlerindeki farklılıklar verim farklılıklarının nedeni kabul edilmiştir. Ekim sıklıkları bitkinin başak boyu, başakçık sayısı/başak, tane sayısı/başak ve tane ağırlığı/başak ve tane gibi dört verim komponenti üzerinde kısmen etkili olmuştur. Oysa araştırmanın en önemli parametresi olan tane verimi üzerinde ekim sıklıklarının hiçbir etkisi saptanmamıştır. Ancak 650 tane/m2 ekim sıklığından elde edilen verim diğer sıklıkların verimlerinden önemsenmeyecek düzeyde fazla olmuştur. Uygulanan azotlu gübre seviyeleri bitki boyu, başak boyu, başakçık sayısı/başak, tane sayısı/başak, başak sayısı/m2 ve 1000-tane ağırlığı gibi verim komponentleri ile tane verimini belirgin bir şekilde etkilemiştir. Tane verimi olarak en iyi sonuç 12 kg N/da dozundan elde edilmiştir. Sonuçlara göre adı geçen buğday çeşidinin Bursa şartlarında 550 tane/m2 ekim sıklığı ile ekilmesi ve 12 kg N/da ile gübrelenmesi önerilebilir.