Browsing by Author "Şahin, Ahmet Bilgehan"

Now showing 1 - 20 of 32

Association and prognostic significance of the functional-1562C/T polymorphism in the promoter region of MMP-9 in Turkish patients with gastric cancer
(Frontiers Media, 2015-09-28) Avcı, Nilüfer; Çubukçu, Erdem; Ölmez, Ömer Fatih; Türe, Mehmet; Deligönül, Adem; Şahintürk, Serdar; Topak, Ali; Kurt, Ender; Evrensel, Türkkan; Şahin, Ahmet Bilgehan; Yakut, Tahsin; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Nöroloji Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/İç Hastalıkları Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Tıbbi Genetik Anabilim Dalı.; 0000-0002-7612-0055; 0000-0002-9732-5340; 0000-0002-7846-0870; ECY-8582-2022; ESM-4544-2022; ACQ-9887-2022; HOV-5404-2023; DAS-3088-2022; AAJ-1027-2021; AAM-4927-2020; GIS-1493-2022; 6602186133; 37088030300; 57214054591; 55313334700; 7006207332; 6603942124; 57188809248; 6602802424
Matrix metalloproteinases (MMPs) are a group of zinc-dependent peptidases that participate in matrix turnover in solid malignancies. The aim of this study was twofold. First, we sought to investigate under a case-control design the association between the functional -1562C/T polymorphism in the promoter region of MMP-9 and gastric cancer (GC) in a Turkish sample. Second, we examined its prognostic significance in GC patients. A total of 144 subjects were enrolled in the case-control study (79 GC cases and 65 controls). Overall survival (OS) and progression-free survival (PFS) served as the main outcome measures in the longitudinal study. The MMP-9 -1562C/T polymorphism was genotyped using a polymerase chain reaction-restriction fragment length polymorphism method. The odds ratio (OR) of GC for the CC genotype relative to the CT+TT genotypes was not significant (OR = 0.89, 95 % confidence interval [CI] = 0.44-1.82, P = 0.75). These results did not change after allowance for age and sex in multivariable regression analysis (OR = 0.81, 95 % CI = 0.40-1.94, P = 0.84). When the MMP-9 -1562C/T polymorphism was analyzed among GC patients in relation to OS and PFS, we found no significant differences between subjects with the CC and CT+TT genotypes. In conclusion, the results of our study did not point toward a major role of the MMP-9 -1562C/T polymorphism in the pathogenesis and clinical course of GC in Turkish subjects.
Böbrek nakli hastalarında takrolimus tedavisine bağlı posterior geri dönüşümlü lökoensefalopati
(Uludağ Üniversitesi, 2015-02-26) Ayar, Yavuz; Ersoy, Alparslan; Sayılar, Emel Işıktaş; Yıldız, Abdülmecit; Ulutaş, Firdevs; Şahin, Ahmet Bilgehan; Kır, Elif; Kaya, Ahmet; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Nefroloji Bilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/İç Hastalıkları Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Radyoloji Anabilim Dalı.
Nakil sonrası immünsüpresif tedavi greft ve hasta sağkalımı açısından önem arz etmektedir. Özellikle böbrek nakli sonrası kalsinörin inhibitörleri kullanımı en önemli tedavi basamaklarından biridir. Takrolimus kullanımı sonrası birçok yan etki bildirilmiştir ve posterior geri dönüşümlü lökoensefalopati (PRES) olguları bunlar arasında yer almaktadır. Hastalık baş ağrısı, mental durum değişikliği, epileptik nöbetler gibi nörolojik fonksiyon bozukluğu ile seyretmektedir. Bilgisayarlı tomografi ve manyetik rezonans görüntülemede, temporoparyetal veya oksipital bölgede lezyonlar gözlenebilmektedir. Semptomlar ilacın dozunun azaltılması veya değiştirilmesi ile birkaç gün içinde gerilemektedir. Burada böbrek nakli yapılan ve PRES gelişen kadın hasta sunulmuştur. Klinik semptomlar ilaç değişikliği ile gerilemiştir.
Chemo-immunotherapy with atezolizumab in extensive-stage small-cell lung cancer; single-center experience
(Akad Doktorlar Yayınevi, 2020-01-01) Şahin, Ahmet Bilgehan; Çubukcu, Erdem; Ocak, Birol; Deligönül, Adem; Kaçan, Turgut; Orhan, Sibel Oyucu; Evrensel, Türkkan; ŞAHİN, AHMET BİLGEHAN; ÇUBUKÇU, ERDEM; OCAK, BİROL; DELİGÖNÜL, ADEM; OYUCU ORHAN, SİBEL; EVRENSEL, TÜRKKAN; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Tıbbi Onkoloji Anabilim Dalı; 0000-0002-7846-0870; 0000-0001-7537-1699; 0000-0001-8217-3471; 0000-0002-9732-5340; AAJ-8314-2021; AAJ-1027-2021; AAM-4927-2020; ETP-1691-2022; HHA-1866-2022; ESM-4544-2022
Chemo-immunotherapy (CIT) with platin, etoposide and monoclonal antibodies targeting the PD-1/PDL-1 pathway has recently improved survival in extensive-stage small-cell lung cancer (SCLC) after decades. We aimed to investigate the efficacy and safety of CIT with atezolizumab in extensive-stage SCLC in chemotherapy naive patients. Eleven patients who were treated and followed in our center were included in this retrospective observational study. All the patients received carboplatin, etoposide and atezolizumab in the induction phase and atezolizumab in the maintenance phase. The Kaplan-Meier test was used to determine progression-free survival (PFS) and overall survival (OS), and the effects of the sites of metastasis were analyzed using the log-rank test. The median age was 69.9 years, and 81.8% were male. The median number of CIT and total atezolizumab cycles was 4 and 7, respectively. 63.6% received maintenance therapy. Median PFS was 5.2 months (95% CI: 3.4-6.9), and median OS was 11.3 months (95% CI: 1.0-21.5). The overall response rate was 63.6%. There was no significant difference between patients with and without liver metastasis in terms of PFS and OS. We observed toxicity higher than grade 2 in more than half of the patients, and hematological toxicities were prominent. CIT with carboplatin, etoposide and atezolizumab is efficient and safe in extensive-stage SCLC considering the PFS, OS, response rates, 12-month survival rate, and side effects. The progression of liver lesions was remarkable. Cranial and thoracic radiation are issues that should be discussed in the future with data from clinical studies.
Clinical outcomes and survival in AA amyloidosis patients
(Elsevier, 2016-12-29) Ayar, Yavuz; Ersoy, Alpaslan; Öksüz, Mustafa Ferhat; Ocakoğlu, Gökhan; Vuruşkan, Berna Aytaç; Yıldız, Abdülmecit; Işıktaş, Emel; Oruç, Ayşegül; Çelikçi, Sedat; Arslan, İsmail; Şahin, Ahmet Bilgehan; Güllülü, Mustafa; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Nefroloji Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Romatoloji Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Biyoistatistik Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Patoloji Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Dahiliye Anabilim Dalı.; 0000-0002-0710-0923; 0000-0003-4607-9220; 0000-0002-7846-0870; 0000-0003-4607-9220; AAH-5180-2021; AAH-5054-2021; AAH-4002-2021; GSE-0029-2022; O-9948-2015; AAM-4927-2020; AAH-9746-2021; AGF-0767-2022; 55860143300; 35612977100; 56016440100; 15832295800; 56527372000; 56256977500; 25654785700; 55133912100; 56497114200; 7004617712; 57188809248; 6602684544
Aim: Amyloid A amyloidosis is a rare complication of chronic inflammatory conditions. Most patients with amyloid A amyloidosis present with nephropathy and it leads to renal failure and death. We studied clinical characteristics and survival in patients with amyloid A amyloidosis. Methods: A total of 81 patients (51 males, 30 females) with renal biopsy proven amyloid A amyloidosis were analyzed retrospectively. The patients were divided into good and poor outcomes groups according to survival results. Results: Most of the patients (55.6%) had nephrotic range proteinuria at diagnosis. Most frequent underlying disorders were familial Mediterranean fever (21.2%) and rheumatoid arthritis (10.6%) in the good outcome group and malignancy (20%) in the poor outcome group. Only diastolic blood pressure in the good outcome group and phosphorus level in the poor outcome group was higher. Serum creatinine levels increased after treatment in both groups, while proteinuria in the good outcome group decreased. Increase in serum creatinine and decrease in estimated glomerular filtration rate of the poor outcome group were more significant in the good outcome group. At the time of diagnosis 18.5% and 27.2% of all patients had advanced chronic kidney disease (stage 4 and 5, respectively). Median duration of renal survival was 65 +/- 3.54 months. Among all patients, 27.1% were started dialysis treatment during the follow-up period and 7.4% of all patients underwent kidney transplantation. Higher levels of systolic blood pressure [hazard ratios 1.03, 95% confidence interval: 1-1.06, p = 0.036], serum creatinine (hazard ratios 1.25, 95% confidence interval: 1.07-1.46, p = 0.006) and urinary protein excretion (hazard ratios 1.08, 95% confidence interval: 1.01-1.16, p = 0.027) were predictors of end-stage renal disease. Median survival of patients with organ involvement was 50.3 +/- 16 months. Conclusion: Our study indicated that familial Mediterranean fever constituted a large proportion of cases and increased number of patients with idiopathic amyloid A amyloidosis. Additionally, it was observed that patient survival was not affected by different etiological causes in amyloid A amyloidosis.
Combination of trastuzumab and taxane-containing intensified chemotherapy in first-line treatment of HER2-positive advanced gastric cancer
(Sage Publications, 2021-10) Şahin, Ahmet Bilgehan; Çubukçu, Erdem; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Tıbbi Onkoloji Anabilim Dalı.; 0000-0002-7846-0870; AAM-4927-2020; JGT-4101-2023; 57188809248; 53986153800
Purpose: Taxane-containing combinations are recommended for the first-line therapy of advanced gastric cancer. It is not known which chemotherapy regimen is the best with trastuzumab for HER2-positive patients. The aim of this study was to compare taxane-containing intensified chemotherapy versus standard chemotherapy in combination with trastuzumab in the first-line treatment of HER2-positive advanced gastric adenocarcinoma. Methods: This study is a retrospective multicenter study of the Turkish Oncology Group. A total of 130 HER2-positive patients with inoperable locally advanced, recurrent, or metastatic gastric adenocarcinoma being given chemotherapy plus trastuzumab as the first-line treatment were included from 16 different oncology centers. Trastuzumab combination with intensified chemotherapy including taxane or standard chemotherapy was compared in terms of progression-free survival (PFS), overall survival (OS), and toxicity. Results: There were 108 patients in the standard and 22 patients in the intensified chemotherapy group. PFS of the standard and intensified group were 5.6 months (95% confidence interval [CI] 4.8-6.4) and 5.3 months (95% CI 2.6-8), respectively (p = 0.70). OS of the standard and intensified group were 11.1 months (95% CI 8.3-13.9) and 15.2 months (95% CI 12.7-17.7), respectively (p = 0.03). Repeated analysis excluding patients given any previous therapy revealed similar results. The intensified group had more fever and febrile neutropenia. Conclusion: Trastuzumab combination with intensified chemotherapy provides better OS in first-line treatment of HER2-positive advanced gastric cancer. Further large-scale studies should be performed in HER2-positive patients.
The effect of organ involvement on patient and kidney survivals in secondary amyloidosis
(Oxford University, 2016-05) Ayar, Yavuz; Ersoy, Alparslan; Yıldız, Abdülmecit; Ocakoğlu, Gökhan; Oruç, Ayşegül; Sayılar, Emel Işıklas; Oksüz, Mustafa Ferhat; Çelikci, Sedat; Arslan, İsmail; Şahin, Ahmet Bilgehan; Güllülü, Mustafa; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Nefroloji Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Biyoistatistik Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Romatoloji Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Dahiliye Anabilim Dalı.; 0000-0002-0342-9692; 0000-0002-7846-0870; 0000-0003-4607-9220; 0000-0002-0710-0923; 0000-0003-4607-9220; AAH-4002-2021; AAH-5180-2021; AAM-4927-2020; AGF-0767-2022; AAH-5054-2021; GSE-0029-2022; HLG-6346-2023; O-9948-2015
The effect of primary hyperparathyroidism on pancreatic exocrine function
(Springer, 2018-03) Şişman, Pınar; Aykurt, Ayşen; Avcı, M.; Şahin, Ahmet Bilgehan; Gül, Özlem Öz; Ersoy, Canan; Ertürk, Erdinç; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/İç Hastalıkları Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Endokrinoloji ve Metabolizma Anabilim Dalı.; 0000-0002-7846-0870; AAM-4927-2020; AAI-1005-2021; AAH-8861-2021; 57195286981; 57188809248; 26040787100; AAI-1005-2021; 7005488796; AAJ-6536-2021
Background Elastase-1 is a proteolytic enzyme secreted by pancreatic acinar cells, and measurements of the concentration this enzyme are used to evaluate pancreatic exocrine function. We aimed to determine whether pancreatic exocrine function declines due to chronic hypercalcemia by measuring fecal elastase levels. Methods 75 patients with primary hyperparathyroidism (18 men and 47 women) and 30 healthy subjects (11 men and 19 women) participated in this study. Renal function tests, lipid parameters, bone mineral density, and serum calcium, phosphorus, vitamin D, parathormone, glucose, and thyroid stimulating hormone levels as well as fecal elastase concentrations, were determined in these patients and controls. Results The mean fecal elastase level was 335.3 +/- 181.4 mu g/g in the PHPT group and 317.4 +/- 157.3 mu g/g in the control group. There was no significant difference in fecal elastase levels between the two groups (p = 0.5). Conclusions Chronic hypercalcemia in primary hyperparathyroidism did not decrease the fecal elastase level, which is an indirect indicator of chronic pancreatitis; therefore, chronic hypercalcemia in PHPT may not cause chronic pancreatitis.
Efficacy and safety of trastuzumab emtansine in her2 positive metastatic breast cancer: Real-world experience
(Taylor & Francis, 2021-06-05) Bahçeci, Aykut; Paydaş, Semra; Ak, Naziye; Ferhatoğlu, Ferhat; Saip, Pınar Mualla; Şeydaoğlu, Gülşah; Bilici, Mehmet; Şimşek, Melih; Tekin, Salim Başol; Çalıkuşu, Züleyha; Yavuz, Sinan; Şahin, Ahmet Bilgehan; Çubukcu, Erdem; Evrensel, Türkkan; Değirmencioğlu, Serkan; Demiray, Atike Gökçen; Yumuk, Perran Fulden; Alan, Özkan; Çıkman, Duygu İlke; Demirelli, Fuat Hulusi; Köstek, Osman; Gökyer, Ali; Doğan, Mutlu; Bal, Öznur; Çakar, Burcu; Gökmen, Erhan; Yamaç, Deniz; Korkmaz, Taner; Aliyev, Altay; Keskin, Özge; Urvay, Semiha; Buyukşimşek, Mahmut; Karadeniz, Cemile; Yıldız, Birol; Çınkır, Havva Yeşil; Demir, Hacer; Beypınar, İsmail; Karacin, Cengiz; Eser, Kadir; Baykara, Meltem; Kılıçkap, Saadettin; Okutur, Kerem; Bulut, Gülcan; Alkan, Ali; Arpacı, Erkan; Pilancı, Kezban Nur; Demir, Atakan; Işık, Deniz; Yıldırım, Nilgün; ŞAHİN, AHMET BİLGEHAN; ÇUBUKÇU, ERDEM; EVRENSEL, TÜRKKAN; 0000-0002-7846-0870 ; AAM-4927-2020; JGT-4101-2023 ; EXZ-0745-2022
Aim The aim of this study is to evaluate the efficacy and toxicity of trastuzumab emtansine (T-DM1) in cases with metastatic breast cancer (mBC) in different lines of treatment. Method Retrospective analysis of T-DM1 results of human epidermal growth factor receptor 2 (Her2) positive 414 cases with mBC from 31 centers in Turkey. Findings Except 2, all of the cases were female with a median age of 47. T-DM1 had been used as second-line therapy in 37.7% of the cases and the median number of T-DM1 cycles was 9. Progression-free survival (PFS) and overall survival (OS) times were different according to the line of treatment. The median OS was found as 43, 41, 46, 23 and 17 months for 1st, 2nd, 3rd, 4th and 5th line, respectively (p = 0.032) while the median PFS was found as 37, 12, 8, 8 and 8 months, respectively (p = 0.0001). Treatment was well tolerated by the patients. The most common grade 3-4 adverse effects were thrombocytopenia (2.7%) and increased serum gamma-glutamyl transferase (2%). Discussion The best of our knowledge this is the largest real-life experience about the safety and efficacy of T-DM1 use in cases with mBC after progression of Her2 targeted treatment. This study suggests and supports that T-DM1 is more effective in earlier lines of treatment and is a reliable option for mBC.
Efficacy of regorafenib in the second-and third-line setting for patients with advanced hepatocellular carcinoma: A real life data of multicenter study from Turkey
(Imprimatur Publications, 2020-07-01) Hacıoğlu, Muhammet Bekir; Köstek, Osman; Karabulut, Senem; Taştekin, Didem; Göksu, Sema Sezgin; Alandağ, Celal; Akagündüz, Baran; Bilgetekin, İrem; Yildiz, Birol; Köse, Fatih; Kaplan, Muhammet Ali; Gülmez, Ahmet; Doğan, Ender; Güven, Deniz Can; Gürbüz, Mustafa; Ergun, Yakup; Karaagaç, Mustafa; Demiray, Atike Gökçen; Türker, Sema; Sakalar, Teoman; Özkul, Özlem; Telli, Tugba Akın; Şahin, Süleyman; Kılıçkap, Saadettin; Bilici, Ahmet; Erdoğan, Bulent; Cicin, Irfan; CANER, BURCU; Caner, Burcu; Şahin, Ahmet Bilgehan; ŞAHİN, AHMET BİLGEHAN; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Onkoloji Anabilim; AAE-8549-2022; HJH-6371-2023
Purpose: After failure of the first-line sorafenib treatment in advanced or metastatic stage hepatocellular carcinoma (HCC), regorafenib is one of the newly-approved targeted agents. We aimed to evaluate the efficacy of regorafenib in patients with advanced HCC treated in the secondor third-line setting.Methods: In this retrospective and multicenter study, advanced HCC patients not eligible for local therapies, who received a secondor third-line regorafenib therapy after progression on the first-line sorafenib or sequential therapy with chemotherapy (CT) followed by sorafenib, were included.Results: In the first-line setting, 28 (28.9%) patients received CT and 69 (71.1%) patients received sorafenib. There were 24 (24.7%) patients who were intolerant to sorafenib. Disease control rate (DCR) was 53.6% for all patients treated with regorafenib, 62.3% in patients who received regorafenib in the second-line, and 32.1% for those receiving regorafenib in the third-line (p=0.007). Median progression-free survival (PFS) and overall survival (OS) were 5.6 (range; 4.3-6.9) and 8.8 (range, 6.3-11.3) months for all patients treated with regorafenib vs. 7.1 months and 10.3 months for patients who received regorafenib in the second-line vs. 5.1 and 8.7 months for patients who received regorafenib in the third-line, respectively; however, there was no statistically significant difference (p(PFS)=0.22 and p(OS)=0.85).Conclusion: Although receiving CT as a first-line therapy in advanced HCC patients did not affect the survival rates of subsequent regorafenib therapy, it might diminish the DCR of regorafenib.
Factors influencing lymphocel development after kidney transplantation: Single center experience
(Oxford University Press, 2015-05-01) Sayılar, Emel Işıktaş; Ersoy, Alparslan; Ayar, Yavuz; Aydın, Mehmet Fethullah; Şahin, Ahmet Bilgehan; Coşkun, Burhan; Kaygısız, Onur; Yıldız, Abdulmecit; Kordan, Yakup; Vuruşkan, Hakan; SAYILAR, EMEL IŞIKTAŞ; ERSOY, ALPARSLAN; AYAR, YAVUZ; AYDIN, MEHMET FETHULLAH; ŞAHİN, AHMET BİLGEHAN; COŞKUN, BURHAN; KAYGISIZ, ONUR; YILDIZ, ABDULMECİT; KORDAN, YAKUP; VURUŞKAN, HAKAN; 0000-0003-4607-9220; 0000-0002-5665-7402; 0000-0002-7846-0870; 0000-0002-8242-9921; 0000-0002-9790-7295; 0000-0002-9947-848X; 0000-0002-0710-0923; AAH-5054-2021; O-9948-2015; L-9439-2019; JCO-5169-2023; AAH-9704-2021; AGF-0767-2022; AAJ-8220-2020; AAM-4927-2020; GSE-0029-2022; W-2575-2017; AAM-9726-2020; HIG-9032-2022; GAF-0095-2022; EFH-9523-2022
Factors influencing lymphocele development after kidney transplant: Single center experience
(Başkent Üniversitesi, 2023-03-01) Sayılar, Emel Işıktaş; Ersoy, Alparslan; Ayar, Yavuz; Aydın, Mehmet Fethullah; Şahin, Ahmet Bilgehan; Coşkun, Burhan; Kaygısız, Onur; Yıldız, Abdülmecit; Kordan, Yakup; Vuruşkan, Hakan; Sayılar, Emel Işıktaş; ERSOY, ALPARSLAN; Ayar, Yavuz; Aydın, Mehmet Fethullah; ŞAHİN, AHMET BİLGEHAN; COŞKUN, BURHAN; KAYGISIZ, ONUR; YILDIZ, ABDULMECİT; Kordan, Yakup; VURUŞKAN, HAKAN; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Nefroloji Anabilim Dalı.; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/İç Hastalıkları Anabilim Dalı.; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Üroloji Anabilim Dalı.; 0000-0003-4607-9220; 0000-0002-5665-7402; 0000-0002-7846-0870; 0000-0002-8242-9921; 0000-0002-9790-7295; 0000-0002-9947-848X; AAJ-8220-2020; O-9948-2015; AAH-9704-2021; L-9439-2019; JCO-5169-2023; AAM-4927-2020; HYA-4372-2023; CPX-5894-2022; HIG-9032-2022; GAF-0095-2022; EFH-9523-2022
Objectives: Lymphocele is a well-known postoperative surgical complication after kidney transplant. In this study, our aim was to analyze incidence, risk factors, and outcomes of posttransplant lymphocele in a large cohort.Materials and Methods: This observational study included 395 consecutive patients (219 males and 176 females) who underwent kidney transplant procedures from 183 living and 212 deceased donors in our center between January 2007 and 2014. A lymphocele was diagnosed with ultrasonography.Results: The incidence of lymphoceles in our cohort was 31.9% (n = 126). There were no significant differences with regard to body mass indexes, age of donors, deceased donor ratios, acute rejection episodes, and history of abdominal surgery between those with and without lymphoceles. The pretransplant serum albumin levels (3.29 +/- 0.67 vs 3.48 +/- 0.69 g/dL; P = .009) in the lymphocele group and diabetes mellitus ratios (15.9% vs 4.5%; P < .001) in the nonlymphocele group were lower than levels shown in the other group. The lymphocele ratio in patients who received cyclosporine was higher than that shown in patients who did not received it (37.5% vs. 27.4%; P = .032). There was no difference in lymphocele incidence between patients who were taking and those who were not taking mammalian target of rapamycin inhibitors, mycophenolate mofetil, or mycophenolate sodium. In regression analysis, presence of diabetes mellitus, transplant from deceased donors, older age of donors, and lower albumin levels were independent risk factors for posttransplant lymphocele occurrence.Conclusions: Posttransplant lymphocele was a relatively common surgical complication in our cohort. We concluded that diabetes mellitus, use of kidneys from deceased donors, older donor age, and hypoalbuminemia were independent risk factors for lymphocele development.
Focal segmental glomerulosclerosis: A single center experience
(Galenos Yayıncılık, 2016-09-01) Ayar, Yavuz; Ersoy, Alparslan; Yıldız, Abdülmecit; Oruç, Ayşegül; Can, Fatma Ezgi; Ocakoğlu, Gökhan; Güllülü, Mustafa; Demirayak, Dilay; Bayrakçı, İsmail; Düger, Hakan; Ocak, Tuğba; Korkut, Bayram; Şahin, Ahmet Bilgehan; Akan, Mustafa; Eylemer, Eda; Ayar, Yavuz; ERSOY, ALPARSLAN; YILDIZ, ABDULMECİT; ORUÇ, AYŞEGÜL; Can, Fatma Ezgi; OCAKOĞLU, GÖKHAN; GÜLLÜLÜ, MUSTAFA; Demirayak, Dilay; Bayrakçı, İsmail; Düger, Hakan; OCAK, TUĞBA; Korkut, Bayram; ŞAHİN, AHMET BİLGEHAN; Akan, Mustafa; Eylemer, Eda; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Nefroloji Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Biyoistatistik Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/İç Hastalıkları Anabilim Dalı.; 0000-0003-4607-9220; 0000-0002-0342-9692; 0000-0002-1114-6051; 0000-0001-5926-6813; 0000-0001-5478-3192; 0000-0002-7846-0870; 0000-0002-9252-8341; 0000-0002-0710-0923; 0000-0002-1953-7735; AGF-0767-2022; AAH-5054-2021; HIG-9032-2022; AAH-4002-2021; JSL-7718-2023; HLG-6346-2023; JGS-9425-2023; EQO-1344-2022; JLB-1564-2023; IZP-9361-2023; FPM-3131-2022; FFH-4157-2022; AAM-4927-2020; KUI-8062-2024; COF-1782-2022
Aim: Focal segmental glomerulosclerosis (FSGS) is one of the most common glomerulonephritis (GNP) worldwide. Despite treatment, it may progress to end-stage renal disease. In the present study, we compared clinical and histopathological data on FSGS with primary and secondary GNP retrospectively.Methods: We retrospectively analyzed data on clinical and laboratory findings, treatment response, and risk factors associated with mortality in patients, who had been diagnosed with FSGS and other GNP via renal biopsy between January 2009 and December 2014. The average follow-up time was 22 (8-76) months.Results: FSGS and primary GNP were more frequently seen in males than in females (55.9% vs. 65.3%, p=0.033). Nephrotic syndrome was more common in patients with FSGS (41.2%) and primary GNP (57.7%), while chronic renal disease was more frequent in patients with secondary GNP (35%). In FSGS, the complete remission rate was 54.4%. 63.2% of patients had continued to receive treatment. According to the biopsy findings, interstitial inflammation and fibrosis were observed in 100% and 98.5% of patients with FSGS, respectively (p=0.010 and p<0.001, respectively). Serum albumin level was found to be increased and proteinuria, total cholesterol, triglyceride, and LDL levels to be decreased after treatment (p<0.001). Serum creatinine levels and type of GNP (secondary GNP) were detected to be 1.48 and 8.14 fold increased in mortality analysis, respectively.Conclusion: Renal biopsy is the gold standard for the diagnosis of glomerular diseases. Renal function at the time of diagnosis, follow-up and appropriate immunosuppressive therapy have effects on mortality and clinical progress in FSGS as is the case in all GNPs.
Higher predialysis potassium level is independently associated with intradialytic hypotension in elderly and younger hemodialysis patients
(Carbone Editore, 2016-01-02) Yıldız, Demet; Çimen, Doğan; Gül, Cuma Bülent; Aktaş, Nimet; Tufan, Fatih; Oruç, Ayşegül; Yıldız, Abdülmecit; Şahin, Ahmet Bilgehan; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Nefroloji Anabilim Dalı.; 0000-0002-0342-9692; 0000-0002-7846-0870; AAH-4002-2021; AAM-4927-2020; HIG-9032-2022; 55133912100; 56256977500; 57188809248
Introduction: Intradialytic hypotension (IDH) is an important cause of morbidity and mortality in patients under maintenance hemodialysis (HD) treatment. Seeking factors associated with IDH may provide clinically relevant information.Materials and method: We enrolled a total of 103 patients receiving thrice-weekly HD. Besides hemodynamic and laboratory parameters, we evaluated nutritional status, depressive symptoms, and anxiety symptoms.Results: Female subjects had a significantly higher rate of IDH compared to males (42.6% vs. 14.9%, p=0.003). Older patients (>= 65 years old) tended to have a higher rate of IDH compared to those younger than 65 years, but the difference was not statistically significant (31% vs. 21%, p=0.2). Univariate correlation analysis revealed gender, orthostatism, history of falls, dialysis duration, fasting glucose, albumin, and potassium levels to be correlated with IDH. Logistic regression analysis revealed that higher potassium level was the only independent factor in association with IDH.Conclusion: We observed an independent association between higher predialysis potassium levels and IDH. Further studies are needed to confirm this association and to see if measures to control predialysis potassium levels better would translate into a decreased rate of IDH in these patients.
IgA nefropatili hastada staphylococcus aureus bakteriyemisi ve sefalosporin toksitesi
(Uludağ Üniversitesi, 2015-10-19) Ayar, Yavuz; Ersoy, Alparslan; Sayılar, Emel Işıktaş; Yavuz, Mahmut; Şahin, Ahmet Bilgehan; Akalın, Emin Halis; Göktaş, Sibel Yorulmaz; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Nefroloji Bilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/İç Hastalıkları Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Anabilim Dalı.
IgA nefropatisi dünya genelinde en sık görülen glomerülonefritler arasında yer almaktadır. Hastalık primer glomerülopati olarak ortaya çıkabileceği gibi hepatobiliyer, otoimmün hastalıklar, bakteriyel ve viral enfeksiyonlar veya neoplaziler gibi sekonder nedenlere bağlı da ortaya çıkabilmektedir. Hastaların % 15-40’ı 10-20 yıl içinde son dönem böbrek yetmezliğine gidecek şekilde, renal disfonksiyonla kendini gösterebilir. IgA nefropatisi tedavisinde omega yağ asitleri, anjiotensin dönüştürücü enzim inhibitörleri (ACE inh.) veya anjiotensin reseptör blokörleri (ARB), hidroksimetil glutaril (HMG) CoA redüktaz inhibitörleri ve immünsüpresif tedavi yer almaktadır. İmmünsüpresif tedaviye direnç oluşabilmekte, renal transplantasyona rağmen hastalık nüks edebilmektedir. Kronik renal yetmezlik gelişen hastalarda renal replasman tedavisinde kateterizasyon sonrası enfeksiyon riski yüksek olup bunlar arasında S. aureus ta yer almaktadır. S. aureus bakteriyemisi sonrası septik emboli, derin doku abseleri, infektif endokardit, septik tromboflebit vb. riski yüksektir. Olgumuzda IgA nefropatisi bağlı kronik renal yetmezlikli hastada gelişen S. aureus enfeksiyonuna sekonder septik kraniyal emboli ve sefalosporine bağlı ensefalopati gelişimi sunulmuştur.IgA nefropatisi dünya genelinde en sık görülen glomerülonefritler arasında yer almaktadır. Hastalık primer glomerülopati olarak ortaya çıkabileceği gibi hepatobiliyer, otoimmün hastalıklar, bakteriyel ve viral enfeksiyonlar veya neoplaziler gibi sekonder nedenlere bağlı da ortaya çıkabilmektedir. Hastaların % 15-40’ı 10-20 yıl içinde son dönem böbrek yetmezliğine gidecek şekilde, renal disfonksiyonla kendini gösterebilir. IgA nefropatisi tedavisinde omega yağ asitleri, anjiotensin dönüştürücü enzim inhibitörleri (ACE inh.) veya anjiotensin reseptör blokörleri (ARB), hidroksimetil glutaril (HMG) CoA redüktaz inhibitörleri ve immünsüpresif tedavi yer almaktadır. İmmünsüpresif tedaviye direnç oluşabilmekte, renal transplantasyona rağmen hastalık nüks edebilmektedir. Kronik renal yetmezlik gelişen hastalarda renal replasman tedavisinde kateterizasyon sonrası enfeksiyon riski yüksek olup bunlar arasında S. aureus ta yer almaktadır. S. aureus bakteriyemisi sonrası septik emboli, derin doku abseleri, infektif endokardit, septik tromboflebit vb. riski yüksektir. Olgumuzda IgA nefropatisi bağlı kronik renal yetmezlikli hastada gelişen S. aureus enfeksiyonuna sekonder septik kraniyal emboli ve sefalosporine bağlı ensefalopati gelişimi sunulmuştur.
Küçük hücreli dışı akciğer kanserli kranial metastaz gelişen olgularda metastazektomi yapılan ve sistemik tedavi alan hastaların retrospektif değerlendirilmesi
(Bursa Uludağ Üniversitesi, 2020-03-20) Deligönül, Adem; Bekar, Ahmet; Melek, Hüseyin; Çubukçu, Erdem; Sarıhan, Süreyya; Şahin, Ahmet Bilgehan; Evrensel, Türkkan; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Tıbbi Onkoloji Bilim Dalı,; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Beyin ve Sinir Cerrahisi Anabilim Dalı.; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Göğüs Cerrahisi Anabilim Dalı.; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Radyasyon Onkolojisi Anabilim Dalı.
Küçük hücreli dışı akciğer kanseri (KHDAK)’nin en sık metastaz yaptığı organlardan biri beyindir. Beyin metastazı olan hastalar tedavi edilmediğinde ortalama yaşam süresi aylarla sınırlıdır. Bu çalışmanın amacı beyin metastazı yapmış evre 4 KHDAK hastalarda beyin metastazı için cerrahi tedavi uygulamasının onkolojik sonuçlarını göstermektir. Kliniğimizde 2004-2012 yılları arasında KHDAK tanısı konan ve BM nedeniyle cerrahi tedavi uygulanan 59 hastanın verileri prospektif olarak kaydedildi ve retrospektif olarak incelendi. Hastaların cerrahi ve onkolojik sonuçları irdelendi. Sağ kalım süresi beyin metastazı tanısı konulduğu tarih ile ölüm tarihi veya mevcut en son takip arasındaki zaman olarak hesaplandı. Hastaların 51’i erkek, 8’i kadın, ortalama yaş 56.92 (37-81) yıl idi. Cerrahi olarak 55 hastaya total eksizyon, 4 hastaya subtotal eksizyon yapıldı. Ameliyat sonrası mortalite saptanmadı. Patolojik inceleme sonucunda 55 hastada cerrahi sınırlar tümörsüz, 4 hastada ise cerrahi sınır mikroskobik pozitif olarak bildirildi. Ameliyat sonrasında tüm hastalara palyatif kranial radyoterapi ve sistemik kemoterapi verildi. 11 hastaya(%18,6) akciğerdeki primer kitleye kemoradyoterapi verildi. 8 hastaya akciğere yönelik cerrahi lobektomi, 7 hastaya pnömonektomi uygulandı. Medyan genel sağkalım süresi 12,00 (1,0-159,0) aydı. Hastaların 12, 24 ve 60 aylık sağkalım oranları sırasıyla %47.5, %28.8 ve %13.5 olarak bulundu. Üç olguda ise 10 yılın üzerinde genel sağ kalım elde edildi. Beyin metastazı yapmış KHDAK’lu hastalarda kranial metastazektomi hastaların sağkalımına olumlu katkı sağlayabilir.
Low pan-immune-inflammation-value predicts better chemotherapy response and survival in breast cancer patients treated with neoadjuvant chemotherapy
(Nature Portfolio, 2021-06-06) Şahin, Ahmet Bilgehan; Çubukçu, Erdem; Ocak, Birol; Deligönül, Adem; Orhan, Sibel Oyucu; Tolunay, Şahsine; Gökgöz, Mustafa Şehsuvar; Çetintaş, Sibel; Yarbaş, Görkem; Şenol, Kazım; Göktuğ, Mehmet Refik; Yanaşma, Zeki Burak; Hasanzade, Ulviyya; Evrensel, Türkkan; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Tıbbi Onkoloji Anabilim Dalı.; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Patoloji Anabilim Dalı.; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Genel Cerrahi Anabilim Dalı.; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Radyasyon Onkolojisi Anabilim Dalı.; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/İç Hastalıkları Anabilim Dalı.; 0000-0002-7846-0870; 0000-0001-8217-3471; 0000-0002-5771-7649; AAM-4927-2020; ETP-1691-2022; AEC-2238-2022; ESM-4544-2022; AAJ-8314-2021; AAI-1612-2021; EWY-5692-2022; EOI-5652-2022; EHL-6662-2022; FVY-2168-2022; JJM-0407-2023; EHR-1518-2022; EXU-7466-2022; EXZ-0745-2022; 57188809248; 53986153800; 57219124259; 37088030300; 57203459665; 6602604390; 57203870909; 6505881756; 57226145851; 55632701500; 57226148550; 57226155008; 57226159463; 6603942124
Blood-based biomarkers reflect systemic inflammation status and have prognostic and predictive value in solid malignancies. As a recently defined biomarker, Pan-Immune-Inflammation-Value (PIV) integrates different peripheral blood cell subpopulations. This retrospective study of collected data aimed to assess whether PIV may predict the pathological complete response (pCR) to neoadjuvant chemotherapy (NAC) in Turkish women with breast cancer. The study consisted of 743 patients with breast cancer who were scheduled to undergo NAC before attempting cytoreductive surgery. A pre-treatment complete blood count was obtained in the two weeks preceding NAC, and blood-based biomarkers were calculated from absolute counts of relevant cell populations. The pCR was defined as the absence of tumor cells in both the mastectomy specimen and lymph nodes. Secondary outcome measures included disease-free survival (DFS) and overall survival (OS). One hundred seven patients (14.4%) had pCR. In receiver operating characteristic analysis, optimal cut-off values for the neutrophile-to-lymphocyte ratio (NLR), monocyte-to-lymphocyte ratio (MLR), platelet-to-lymphocyte (PLR), PIV, and Ki-67 index were determined as >= 2.34, >= 0.22, >= 131.8, >= 306.4, and >= 27, respectively. The clinical tumor (T) stage, NLR, MLR, PLR, PIV, estrogen receptor (ER) status, human epidermal growth factor receptor-2 (HER-2) status, and Ki-67 index were significantly associated with NAC response in univariate analyses. However, multivariate analysis revealed that the clinical T stage, PIV, ER status, HER-2 status, and Ki-67 index were independent predictors for pCR. Moreover, the low PIV group patients had significantly better DFS and OS than those in the high PIV group (p=0.034, p=0.028, respectively). Based on our results, pre-treatment PIV seems as a predictor for pCR and survival, outperforming NLR, MLR, PLR in predicting pCR in Turkish women with breast cancer who received NAC. However, further studies are needed to confirm our findings.
Malign peritoneal mezotelyoma hastalarının retrospektif değerlendirilmesi
(Bursa Uludağ Üniversitesi, 2020-03-24) Ocak, Birol; Şahin, Ahmet Bilgehan; Dakiki, Bahar; Odman, Hikmet Utku; Deligönül, Adem; Çubukçu, Erdem; Evrensel, Türkkan; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/İç Hastalıkları Anabilim Dalı.; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Tıbbi Onkoloji Bilim Dalı.
Mezotelyoma plevra, periton, perikard ve tunica vaginalisin serozal yüzeylerinden gelişen malignitedir. Özellikle asbest maruziyeti ile ilişkilendirilmiştir. Malign peritoneal mezotelyoma (MPM) plevral tutulumdan sonra ikinci sıklıkta görülür. Çalışmamızda MPM tanısı alan hastalarda demografik özelliklerin, kullanılan tedavi seçeneklerinin incelenmesi amaçlandı. Çalışmamızda 12 erkek, 4 kadın toplamda 16 hastanın medyan yaşı 66 (46-93) yıldı. 15 hasta epiteolid, 1 hasta bifazik histopatolojiye sahipti. 2 hastaya hipertermik intraperitoneal kemoterapi (HİPEK) yapılmıştı. Birinci seçim kemoterapi alan 16 hasta, ikinci seçim kemoterapi alan 13 hasta, üçüncü seçim kemoterapi alan 4 hasta, dördüncü seçim kemoterapi alan 1 hasta mevcuttu. Birinci seçim kemoterapi alan hastaların medyan progresyonsuz sağkalımı 14,4 ay (CI %95 7,4:21,4) saptandı. Hastaların medyan toplam sağkalımı 22,0 aydı (CI %95 16:27,9). Standart tedavi seçenekleri arasında olan sitoredüksiyon cerrahisi + HİPEK, sistemik kemoterapi ve immünoterapinin optimal kullanımı ve bu tedavilere uygun hasta seçimi için prospektif, multidispliner, daha fazla hasta sayısı içeren çalışmalara ihtiyaç vardır.
Metastatik endometrioid endometrial karsinom hastalarında tedavi seçeneklerinin sağkalım üzerine etkisi
(Bursa Uludağ Üniversitesi, 2022) Ocak, Birol; Şahin, Ahmet Bilgehan; Abakay, Candan Demiröz; Sali, Seda; Dakiki, Bahar; İşlek, Gizem; Caner, Burcu; Özerkan, Kemal; Deligönül, Adem; Çubukçu, Erdem; Evrensel, Türkkan; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/İç Hastalıkları Anabilim Dalı/Tıbbi Onkoloji Bilim Dalı.; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Radyasyon Onkolojisi Anabilim Dalı.; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı.; 0000-0002-7846-0870; 0000-0001-5380-5898; 0000-0001-8575-5477; 0000-0001-9255-2475; 0000-0003-4851-7036; 0000-0003-1591-3323; 0000-0003-1460-6524; 0000-0002-3669-6391; 0000-0002-0070-0889; 0000-0002-9732-5340
Endometrium kanseri (EK) gelişmiş ülkelerde en sık görülen jinekolojik kanserdir. Obezite en önemli risk faktörü olarak kabul edilmektedi r. Endometrium kanserleri içerisinde en sık görülen alt tip endometrioid endometrial karsinomdur (EEK). Çalışmamızda metastatik EEK hastalarının demografik ve klinikopatolojik özelliklerini, kullanılan tedavi yöntemlerinin sağ kalıma etkisini incelemeyi amaçladık. Hastaların medyan yaşı 58 (39,4-81,9) idi. On altı hastanın hastaneye başvuru şikayeti vajinal kanamaydı. Medyan takip süresi 43 (0,2- 104,3) aydı. Hastaların medyan progresyonsuz sağkalım (PS) süresi 39,9 ay (%95 güven aralığı (GA): 35,0-79,1), medyan genel sağkalım (GS) süresi 59,1 ay (%95 GA: 39,1-80,8) saptandı. Kemoradyoterapi alan hastaların PS ve GS süresi sadece kemoterapi ile tedavi edilen hastalara göre istatistiksel anlamlı olarak daha uzundu (log-rank testi, PS için p=0,012, GS için p=0,015). Çalışmamız metastatik evrede seçilmiş hasta grubunda kemoradyoterapinin tercih edilebileceğini desteklemektedir.
Metastatik yumuşak doku sarkomlarında trabektedin kullanımının retrospektif değerlendirilmesi: Tek merkez deneyimi
(Bursa Uludağ Üniversitesi, 2022-06-29) Orhan, Sibel Oyuncu; Ocak, Birol; Şahin, Ahmet Bilgehan; Caner, Burcu; Asan, Buşra; Deligönül, Adem; Çubukçu, Erdem; Evrensel, Türkkan; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/İç Hastalıkları Anabilim Dalı.; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/İç Hastalıkları Anabilim Dalı/Tıbbi Onkoloji Bilim Dalı.; 0000-0003-1591-3323; 0000-0002-9845-6289; 0000-0002-3669-6391; 0000-0002-0070-0889; 0000-0002-9732-5340
Çalışmada metastatik yumuşak doku sarkomu tanısıyla trabektedin tedavisi alan hastaların tedavi yanıtları, sağkalım sonuçları, ilaç yan etkilerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Sarkom tanısıyla trabektedin tedavisi alan 16 hastanın dosyaları retrospektif olarak tarandı. Hastaların demografik özellikleri, tedavi süreleri, tedavi yanıtları, ilaç yan etkileri kaydedildi. 16 hastanın 9’u erkek (%56,2), 7’si kadındı (%43,7). Trabektedin için medyan progresyonsuz sağkalım (progression-free survival, PFS) 2,9 ay, genel sağkalım (overall survival, OS) 6,7 ay saptandı. Sağkalım üzerine etkili olan tek faktör trabektedin tedavi sırası olarak belirlendi. Trabektedini 2. ya da 3.sıra tedavi olarak alan hastalar daha iyi PFS süresine (medyan PFS 10,3 aya karşı 1,6 ay, %95 GA: 0-21.9, p= 0.003) ve OS süresine (medyan 26,7 ay’a karşı 5,7 ay, %95 GA: 16.9-36.5, p= 0.003) sahipti. Sarkom çalışmalarında objektif yanıt değerlendirme kriteri olarak kullanılan büyüme modülasyon indeksi (growth modulation index, GMI) değeri 1,33’ün üzerinde olan hastaların PFS ve OS süreleri istatiksel anlamlı olarak daha iyiydi (medyan PFS 19,8 ay, p=0.002; medyan OS 26,7 ay, p=0.047). Tüm hastalarda yan etki gözlendi, grad 3/4 yan etkiler hematolojik yan etkiler %62,5 ve alanin aminotransferaz (ALT)/ aspartat aminotransferaz (AST) artışı %50 sıklıkta oldu. Çalışmada saptanan PFS, OS, yanıt oranları ve yan etkiler diğer çalışmalar ile benzer saptanmış, trabektedini 2.ve 3.sıra tedavi olarak alan hastaların ilaçtan daha fazla fayda gördüğü belirlenmiştir.
Nefroloji kliniği’nde yatan hastaların analizi
(Uludağ Üniversitesi, 2015-04-21) Ayar, Yavuz; Ersoy, Alparslan; Sayılar, Emel Işıktaş; Yıldız, Abdülmecit; Oruç, Ayşegül; Orhan, Safiye; Şanlı, Cemile; Ceylan, Alper; Tırnova, Zelal Şahin; Eylemer, Eda; Çamcı, Nihal Yücel; Göktaş, Sibel Yorulmaz; Akalın, Emin Halis; Şahin, Ahmet Bilgehan; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Nefroloji Bilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/İç Hastalıkları Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Aile Hekimliği Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Anabilim Dalı.
Ülkemizde artan nufüs ve yaşam beklentisi ile birlikte kronik hastalık görülme sıklığında belirgin bir artış gözlenmektedir. Kronik böbrek hastalıklarının etyolojisinde diyabet, hipertansiyon ve glomerülonefritler ön sıralarda yer almaktadır. Hastane kayıtları retrospektif değerlendirildiğinde toplam yatışların 1/5’inde genitoüriner, kardiyovasküler ve dolaşım sistemi ile ilişkili hastalıklar görülmektedir. Çalışmamızda Ocak 2013 Ocak-Aralık 2014 ayları arasında klinikte takip edilen 295 kadın, 346 erkek, toplam 641 hasta değerlendirildi. Hastalar klinik, demografik, laboratuar değerlerine göre analiz edildi. Kliniğimizde en sık yatış tanıları %27.17 kronik böbrek yetmezliği (KBY), %21.3 renal transplantasyon hastası (transplantasyon hazırlık, enfeksiyon vb.), %15.36 proteinüri etyoloji ve %7.7 akut böbrek yetmezliği idi. Hastalarımızın 2013 ve 2014 yıllarında sırasıyla; %93.2 ve %92.8’i şifa veya haliyle taburcu olurken, %3.3 ve %3.9’u kaybedilmiş, %3.6 ve %3.3’ü yoğun bakım ünitesine veya diğer kliniklere devredilmişti. Yatış süresi hastaların ortalama yıllara göre 14 (2-106) ve 15 (2-111) gün idi. Hastaların 2013 ve 2014 yıllarında %36.5ve %42.1’inde enfeksiyon mevcuttu. Hastaların yıllara göre %31.2 ve %23.4’ü hemodiyalize girerken, %29.4 ve %33.9’u immünsüpresif tedavi kullanmaktaydı. Sonuç olarak diyaliz tedavisi ve uzun süreli yatışlar enfeksiyon görülme sıklığı ile mortaliteyi arttırmaktadır.